Voor het eerst dat ik het op 'papier' zet. Het begon allemaal op 5 maart 2015. Ik kreeg last van zwangerschaps kwalen en bloedingen. Ik sprak mijn schoonzus en ze zei ben je niet zwanger? Of dat je een miskraam krijgt? Ik dacht hoe dan want ik heb al 1,5 jaar een mirena spiraal die gewoon goed zit.
Bloedingen zetten door, test gedaan en jawel zwanger. Dokter gebeld, naar zh voor een echo. Daar zei de dame Jahoor 5 weken zwanger en een kloppend hartje. En een spiraal?? Wij zeiden ja daarom zijn we hier! Ok, gynaecoloog erbij enz. Wij zaten sprakeloos in de wachtkamer. We krijgen een derde kindje. Dit kindje wil er heel graag komen.
Vervolgens gingen we bespreken hoe en wat, want laten we spiraal zitten of halen we hem eruit. Met de kans op een miskraam. Je moet weten dat ik het jaar daarvoor een lis had gehad en ze de draadjes van het spiraal hadden doorgebrand, dus... ze konden niet aan de draadjes trekken. Ok. Hij zat te ver om hem met een tang te pakken. We gingen naar huis met de boodschap denk erover na wat jullie willen. Ondertussen kwamen de bloedingen steeds heviger en vaker. In de supermarkt, op het schoolplein; uit het niets. Mijn gevoel zei dat dit niet goed zat. Maar de keuze lag bij ons. Of verder gaan met zwangerschap en we zien wel hoe het zal gaan, of abortus. Bam. Zeg het maar. Hier hebben we heel lang en goed over nagedacht. Maar aangezien er zo weinig bekend is over zwangerschappen en spiralen en bloedingen... waarvan de arts zei dit komt niet door het spriraal. Wat ik altijd in twijfel heb getrokken want ik heb nooit bloedingen gehad en al helemaal niet kopjes per dag. Wat voelde ik me naar. Alsof je in een nachtmerrie zit. Je snapt, we leefden in een hele bizarre wereld op dat moment. Eerst de schok van een zwangerschap, dan blijdschap, dan een keuze maken. I
Uiteindelijk hebben we gekozen voor een abortus. Ik kan je vertellen, dit was heel zwaar maar de beste keuze in onze ogen. De arts vroeg notabene nog voor de operatie of het spiraal eruit moest want 'hij zit goed' nog nooit van mijn leven zoiets doms gehoord. Nee *** hij zit niet goed anders lag ik hier nu niet. Even betrouwbaar als een sterilisatie, en slecht een klein percentage waarbij dit gebeurt. Nou ik wilde dit spiraal er geen seconde langer in hebben. Afijn, na de operatie komt er een andere arts die mij vraagt welke anticonceptie ik wil gaan gebruiken, want ja anders lag ik hier straks weer! Werkelijk waar, wat werd ik kwaad. Hoe bestaat het. Als je je ingelezen had, had je geweten hoe en wat, wat een hersenloze artsen waren dat. Alsof het al niet vervelend genoeg is. Een aantal dagen later, ik mocht alles weer doen volgens de arts, kreeg ik een mega mega bloeding. Niet normaal heftig. Met ambulance naar het ziekenhuis. Het was een nabloeding. Als bonus zeg maar.
We zijn inmiddels 5 jaar verder en nog steeds heb ik moeite met het verwerken hiervan. De vierde is op komst, maar zal dit nooit echt een plekje kunnen geven.
reacties (8)