Dagelijkse dingetjes

Alweer vier maanden..

Sinds een tijdje zit ze continu met haar voetjes te spelen, ze was al eerder de hele tijd haar beentjes in de lucht aan het gooien, maar nu grijpt ze dus dr voetjes goed vast en houdt ze vast of brengt ze naar dr mondje toe, want ja alles gaat de mond in :) spelen met speelgoed vind ze steeds leuker, ze ziet de dingen beter en kan ze ook beter mainupileren, ze oefent dus goed. De laatste tijd ligt ze niet zo graag op dr buikje meer, gaat ze al snel krijsen en brullen, maar ze duwt haar achterwerk al de lucht in en duwt haar knietjes een beetje onder zich, ze oefent precies met kruipen, komt soms een stukje vooruit omdat ze zich voortduwt met haar voetjes (deed ze al sinds ze geboren is, waardoor ze dus omhoog schoof en uit de buurt van de tepel kwam en ja werd ze gefrustreerd, wat was dat vervelend toen haha) en dan zit ze op haar handjes te steunen en dingen naar zich toe te trekken alsof ze zichzelf voort wilt trekken of zo. Als je haar vasthoudt bij haar oksels, staat ze recht, duwt ze zo hard die beentjes recht naar beneden dat ze dus echt recht staat. Zitten doet ze ook al bijna zonder steun, is de hele tijd bezig met zichzelf naar voren te duwen met dat ruggetje maar dr hoofdje is nog een beetje zwaar waardoor ze vaak dan naar voren helt hihi kwijlen doet ze nog steeds enorm, niet normaal, heb dr zo'n leuke driehoek bandana kwijl slabber gekocht, wit met grijze maantjes en sterretjes :) ben benieuwd of zo'n ding handig is, is iig mooier dan telkens die gewone slabbetjes maar het moet wel anders kun je echt om het uur andere kleren aantrekken.. naast het kwijlen geeft ze namelijk ook nog steeds vaak mondjes terug. Kwa humeur lijkt ze wel wat minder te huilen, maar nog steeds snel want ze lijkt zich nog steeds snel te vervelen. Dus gaat ze dan soms in de draagdoek als er echt niets met haar te doen is. ze is altijd al een onrustige baby geweest. dus ze word meermaals per dag verplicht te dutten, ingebakerd, in het donker in dr slaapkamer, of op een van ons op dr buikje, want anders rust ze niet en huilt ze de hele dag door. Ze slaapt nog steeds best goed 's nachts, drinkt nog regelmatig om de twee a drie uur, maar ik merk dat ik soms gewoon automatisch haar uit dr bed haal naast mij en aanleg en dan in slaap val en slaapt ze als ze klaar is doorslaapt naast mij haha. gezellig :) ze slaapt de klok meestal nog steeds rond, dus we hebben niet bepaald te klagen.

Mijn schoonzus is ondertussen ook bevallen, echt super lief zo'n pasgeboren baby, dan besef je ook hoe groot je eigen baby al wel niet is! dus nu heeft ons meisje een nichtje die nog geen vier maanden scheelt met haar, kunnen ze later hopelijk lekker spelen samen. Haar bevalling was niet zo vlot, ze hebben haar ingeleid met 38 weken omdat ze suiker had en hoge bloeddruk, en ze had veel pijn, eerste ruggeprik werkte niet en moest een 2de krijgen.. maar nu is ze natuurlijk dol blij dat haar meisje er is!

Het einde van mijn ouderschapsverlof komt steeds dichterbij.. en ik probeer er niet aan te denken, want het beknelt me echt, alsof ik stik, en ik probeer net te genieten van mijn dochter en niet te denken eraan, maar het is zo moeilijk. Ik wil haar echt niet achterlaten bij onbekenden en haar urenlang moeten missen.. maar er zit niets anders op, ik moet terug. ik ben alweer begonnen met ander werk te zoeken (zoals ik al maanden bezig was voor ik zwanger werd) en dan vooral iets in de trend dat ik graag doe, iets met gezonde voeding of vegetarisme of borstvoeding of milieu of natuurgeneeskunde, maar er is maar weinig te vinden daarin, ik zoe zelfs als verkoopster in een natuurwinkel willen staan maar ook dat is er niet in mijn buurt. Echt jammer.. Ik moet nog een examen afleggen voor die eerste deel, namelijk voedingskunde, maar ik zie het steeds minder zitten, vanwege het gebrek aan begeleiding, en dat ik niet met alles eens ben in die cursus ook niet, veel info erin is zowat out dated, en ik denk dat ik niet weet waar ik aan begin als ik dat examen ga doen.

Raar misschien, maar ik heb wel altijd de angst of ze wel van mij gaat houden later als ze groot is, en niet liever andere mensen gaat hebben boven mij en iets gaat hebben van pff die moeder van mij.. ik heb zelf niet zo'n hechte band met mijn moeder en vind dat gewoon spijtig, dat we niet echt op dezelfde golf lengte zitten en gewoon te anders zijn om echt close te kunnen zijn.. het is niet ook dat we elkaar haten of zo, we kunnen nog gezellig samen gaan shoppen en gaan wekelijks op msn chatten, en maandelijks gaan we bij elkaar eten, maar echt hecht is het niet, het is niet alsof we elkaar zowat alles kunnen vertellen en weten dat de andere het begrijpt. we hebben vroeger veel ruzie gehad en dat heeft ook zo zijn tol geëist vrees ik. vroeger was dat toch wel anders, toen ik nog echt kleiner was, want ik was een hele tijd wel dol op m'n moeder, maar naarmate ik ouder werd, groeiden wel uit elkaar, ook omdat ik geen gemakkelijk kind was denk ik. Ik hoop ergens dat ik met mijn dochter wel een close band zal hebben en blijven houden, dat we later als ze volwassen is dat we zelfs vriendinnen kunnen zijn, dat we elkaar begrijpen en respecteren, maar ik ben ergens bang dat dat niet zal gebeuren en dat vind ik wel jammer.. ik weet niet of dat iets is dat je moet doen of dat het gewoon gebeurd, maar ik ga zowiezo mijn best doen, dat ik haar wel goed opvoed he, niet dat ze alles mag van mij en dat ik dan denk van ah hopelijk houdt ze dan wel van me, nee, dat niet, ik wil haar een goede opvoeding geven, dat ze een basis aan respect heeft voor andere levende wezens, en dat ze zelfvertrouwen heeft en voor zichzelf kan zorgen. Ik hoop dat ik niet teveel fouten zal maken waardoor ik haar van me af zal duwen en waardoor ze me niet zal vertrouwen of zo. ik zou het echt jammer vinden..