KERST! en werkgedoe..

Hebben nog meer mensen al zooooo een zin in kerst?

We gaan waarschijnlijk binnenkort eens naar de ondergrondse kerstmarkt van Valkensburg, en het ziet er zo feeëriek uit.. al die lichtjes en kraampjes en terrasjes (ja ondergrondse caffeetjes met terrasjes!) heb er veel zin in. Vorig jaar naar het middeleeuwse, buiten kerstmarkt van Eindhoven geweest en dat was wel errrrg koud maar super leuk. Veel leuke fotos gemaakt :)

Ben al begonnen kadootjes te kopen, maar naar mijn goesting zou ik liever nu al alle kadootjes voor iedereen hebben haha.. wat ben ik toch een stresskip he

Onze zwarte kerstboom word dit jaar met lichtblauwe (ijsblauwe) en zilveren en witte versieringen behangen, we gaan voor een bevroren thema, met sneeuwvlokken en ijspegels en dergelijke.

Het menu heb ik nog niet helemaal klaar, maar er is al een begin :)

Met oud en nieuw wou ik graag eens overnachten op zo een slaapboot maar dat zal niet voor jaar zijn vrees ik, moet je tijdig reserveren.. dus dit jaar word het waarschijnlijk weer gezellig thuis met ons tweetjes wat vuurwerk afvieren en lekker eten!

Opgelet, weer een langggg stuk over mijn werk, heb ff behoefte wat van me af te schrijven:

Vorige week een heerlijke vrije week gehad, heb ik tot mezelf kunnen komen, flink aan mijn studie kunnen werken en het huishouden kunnen bijbenen, want mijn vermoeidheid ging toen een stuk beter. Natuurlijk was ik doodmoe dan 's avonds, maar ik voelde me goed want ik had die dag nuttige dingen gedaan en had vooruitgang geboekt. Met weemoed zag ik mijn vakantie aflopen..

Toen moest ik maandag weer gaan werken, zoals gewoonlijk dik tegen mijn zin, want eerlijk is eerlijk, ik heb die job ook nooit graag gedaan, maar je moet wat als je geen keuze hebt.

In 2009 had ik wel een leuke administratieve baan, die was wel wat eentonig en soms saai de hele tijd cijfertjes in de computer intypen, maar het was goed te doen, want ik had toch een beetje afwisseling. Enigste nadeel, en ook meteen de doodsteek voor mij in die job was dat ik niet goed overeenkwam met de teamleider, die een erg specifiek idee had van hoe ik zou moeten zijn en hoe het werk gedaan zou moeten worden, behoorlijk controlefreak dus, en dat past dus niet bij mij, ik heb die vijf maanden tijd mijn best gedaan, maar ik kan me nu eenmaal niet 100% naar een ander zijn wensen schikken, ik ben nu eenmaal wie ik ben en geen ander.. dus die besloot dan dat de samenwerking niet haalbaar was omdat ze me niet kon beheersen.

Toen ben ik twee weken later, vorig jaar eind september, meteen begonnen aan mijn huidige baan, omdat er niets anders was en ik absoluut niet meer werkeloos wou zijn, een baan in een callcenter, als klantendienstmedewerker op facturatie en administratie, zoals gewoonlijk deeltijds, dus ik dacht, het is niet meteen mijn droomjob, maar de uren zijn goed, ik zal zo werkervaring opbouwen en mezelf bewijzen dat ik het kan, en ondertussen zoek ik dus ander werk! Dan ben ik daar zo weg... ha..

Nou, dat viel vies tegen! Ik heb nog een sollicitatiecursus gevolgt via de VDAB, dus mijn CV en sollicitatiebrieven zijn goed genoeg, daarbij heb ik nu ook nog een aanbevelingsbrief van de callcenter, omdat die toen zou sluiten (maar daar zijn ze dus op teruggekomen, hoezo met de werknemers hun voeten spelen?), dus ik solliciteer zeker wekelijks op aanbiedingen op de VDAB, ik probeer er als eerste bij te zijn, maar meestal hoor ik oftewel niets, of krijg ik een afwijzing, standaard in de zin van "alhoewel U vele kwaliteiten heeft, hebben we besloten voor iemand anders te gaan waarvan het profiel nauwer aansluit aan de vereisten...", met andere woorden, ik mocht al niet eens op gesprek. En het is dus niet zo dat ik extreem kieskeurig ben, nee ik zoek op verkoop in winkeltjes en op alle administratieve taken die er maar zijn, zolang het maar baantjes zijn waar de stressfactor miniem is, dat doe ik uit zelfbehoud, want het heeft dus weinig zin dat ik een baan aanneem die mij kapot maakt. Toch heb ik dat dus gedaan met mijn huidige baan, en soms denk ik dan dat ik een grote fout heb gemaakt toendertijd, maar wat moest ik anders..? weer werkeloos? nee bedankt.. dus ik hoop dat ik dan nu een baantje zou kunnen aannemen die al een kleine verbetering is met mijn huidige baan, al is het maar koffie zetten en rondbrengen en klasseren en brieven typen.

Dus ik ging maandag weer schoorvoetend naar het werk, zoals ik dat al sinds vorig jaar doe.
Mezelf zoals gewoonlijk voorhoudend: het is maar vier uur, niets van proberen aan te trekken, niets persoonlijk nemen, je doet het voor de baby en zodat we kunnen eten, nog eventjes volhouden, het kan altijd erger.. Op het werk dan opnieuw erin gehamerd krijgen dat ik naast het strak gestructureerde gesprek (het is niet zomaar een vrij gesprek, je moet op een zestal verschillende punten letten, een bepaalde begroeting, de betrokkenheid verwoorden, op een bepaalde manier afsluiten etc. en dat allemaal binnen de zes minuten en dan heb je na het gesprek een minuutje om alles af te handelen en te noteren van wat je hebt gedaan voor de klant in zijn dossier..) ook producten goed moet aanbieden want dat ik te weinig verkoop en dus niet on target ben. Dat ik moet opschrijven bij wie ik aanbiedt etc.

Op mijn werk zijn ze ervan op de hoogte nu dat ik ander werk zoek en niet gemotiveerd meer ben voor deze job, omdat het toch ging sluiten zag ik er geen graten in open kaart te spelen. Toen ze dan na twee maanden erop terug kwamen, terwijl bijna al mijn collegas al waren vertrokken en de werkdruk dus alleen maar zwaarder en zwaarder begon door te wegen op de restante medewerkers, dat hun klanten meer werk hadden gegarandeerd en ze dus toch niet zouden moeten sluiten..! zeer mooi natuurlijk voor de mensen die daar graag wouden blijven werken, maar voor mij een serieuze klap, want ik was al naar het einddatum aan het leven, nog drie maandjes.... dus ik werd steeds wanhopiger, dacht aan zelf ontslag te nemen, om het maar niet meer te hoeven doen, maar dan was ik nog erger in de miserie want dan had ik niets, mij zullen ze momenteel niet ontslaan, er zijn te weinig mensen en ik ben beschermd door de zwangerschap, daarnaast hebben ze uiteraard liever dat mensen zelf opstappen want dan kost het hun minder natuurlijk, dan voeren ze gewoon de druk op de mensen uit, tot we uitgeperst zijn.

Ik heb gevraagd voor afwisseling, omdat ik nu constant hetzelfde doe, vier uur aan een stuk telefoontjes opnemen, wat 90% van de tijd ontevreden klanten zijn, die een compensatie eisen, die het niet eens zijn met hun factuur, die kwaad zijn omdat ze aanmaningen en bestraft worden omdat zij niet of te laat betalen en dat dus betwisten, etc. er is namelijk ook nog de geschreven dienst, namelijk met emails en brieven, maar dat mag ik niet omdat ik niet op mijn verkoop target zit, en ze willen geen tijd spenderen aan mij volgens mij omdat ze weten dat ik als ik wat anders zou vinden, daar ook weg ben.

Omdat ik maar vermoeid bleef zijn (zal door de zwangerschap ook verergerd zijn) en ik het gevoel kreeg eronder door te gaan, regelmatig zat te huilen in de auto na het werk omdat ik het niet meer zag zitten, heb ik het besproken met mijn huisarts, die er gelukkig veel begrip voor heeft, ze zag ook aan mij dat ik helemaal uitgeblust en wanhopig ben en ze heeft me meteen op de ziekenkas gezet.. mijn gezondheid lijdt er teveel onder, want als het zo doorgaat, zit ik straks met een volledige depressie of zenuwinzinking, en waarom wachten tot het zover is..? Tot het helemaal fout gaat? Het is ook niet goed voor de baby.. Dus zit ik nu waarschijnlijk tot de bevalling thuis, ik hoop dat ik na de bevallingsrust wel een andere baan vind, want nu zijn mijn kansen nog kleiner, mochten ze toevallig wel interesse hebben in mij maar als ze erachter komen dat ik zwanger ben, zullen ze vrees ik afhaken.. Natuurlijk was ons kindje gepland dus is het niet alsof ik uit de lucht val, maar ik wou niet van mijn werksituatie een hinder maken, ik wou niet dat het onze wensen zou tegenhouden, ik kan moeilijk mijn leven on hold zetten, ik vind dat dat het niet waard is.. Daar zou ik anders later spijt van hebben gehad, dat weet ik zeker.

Ik ga nu proberen tot rust te komen, 100% te genieten van mijn zwangerschap en die bewust beleven, ik wil terug met mijn yoga beginnen en vooral: veel studeren.

Ik ben er niet echt trots op en voel me nogal zwak dat ik het niet meer vol kan houden, ik had liever niet op de maatschappij geteert, ik had liever een kans gekregen van de maatschappij om werk te doen die ik kan doen en volhouden, ik ben niet geschikt voor het werk die ik nu doe, maar dat is het enigste wat ik dan krijg..

Daarom studeer ik ook mijn thuisstudie, die heb ik vorig jaar gekocht, samen met het opstarten van mijn huidige job, waar ik dus weinig tijd voor had vanwege dat mijn job alle energie opslorpte. Ik hoop dat daar nu verandering in komt, ik wil het eerste deel dit jaar afhebben en volgend jaar het eerste examen afleggen! Ik wil die studie afwerken en ik hoop dat ik dan in die sector aan de slag kan, als gezondheidsconsulente (dietiste, kruidkundige en massagetherapiste), want daar ligt mijn interesse. Zodat ik een volwaardig functionerende burger zal zijn die met plezier naar haar werk gaat. Ik weet dat elke baan zijn ups en downs heeft en het nooit 100% leuk is, maar als je het al graag doet is het een groot verschil, en het is 100% beter dan met 100% tegenzin te gaan werken denk ik..

Over twee weekjes weer langs de dokter, onderzoekje en waarschijnlijk naar het hartje luisteren zei ze! :D

Daarna over drie weekjes de tweede echo. ben erg benieuwd..!