Bah :(

Eergisteren werd ik gebeld door m'n moeder op het werk, ik vond dat al raar en me gevoel zei al meteen dat klopt niet... En indd ze belde want ze had slecht nieuws, me neef die vader zou worden had de 20 weken echo gehad en het kindje was overleden... Nou ik vond het zo erg moest echt even me emoties in bedwang houden. Vandaag moest ze bevallen, bevallen van een dood kindje en dat zet me zo aan het denken... Soms ben ik moe en geirriteerd op Jason en nu voel ik me schuldig daarom. Niemand hoort zoiets mee te maken en het breekt echt me moederhart als ik zoiets lees of zie. Ik leef zo ontzettend erg met ze mee en het maakt me kwaad zoiets hoort niet te gebeuren. Dus vanavond denk ik aan alle moeders die nooit hun kindje hebben horen lachen, ik denk aan jullie en heb onwijs veel respect voor alle mensen die zoiets moeten doorstaan! Vanavond heb ik Jason extra veel geknuffeld en ben ik toch maar weer dankbaar dat ik geluk heb met een mooi gezond kindje.