Lieve meiden. Ik kan niet meer tegen dat wachten. Al drie jaar lang! Elke keer maar vragen of het ooit mag lukken. Vooral tijdens de wachtweken.
Ik had gister steeds wat afscheiding/urine verlies. Heb toch voor de zekerheid
mijn urine laten checken en is een lichte blaasontsteking. Alweer! 3
e al dit jaar.
Ook heb ik de urine laten checken op de aanwezigheid van HCG en die was negatief. Had ik wel verwacht hoor, tis 8 dagen na de TP en 11 dagen na de punctie/bevruchting. Had stille hoop dat het een tweeling zou worden en dan zou ik al behoorlijk wat HCG kunnen hebben.
Vanmorgen stond ik al op met behoorlijke hoofdpijn. Dat is altijd de
aankondiging van een rode vloed en ook mijn buik is sinds vandaag onrustig. Steekjes en krampjes in de baarmoeder. De geschiedenis herhaald zich keer op keer. Morgen is de dag dat ik bij poging 1, 2 en 3 ongesteld werd. Dus tja… vul zelf maar in!
Ik voel me moegestreden.
Hoe lang houd ik dit nog vol?
De afspraak in Dusseldorf staat gepland voor eind november. Ik heb bijna nog alle medicijnen voor een volledige ICSI dus ik ben gek als ik het niet doe maar dat zal, zoals ik er nu in sta, echt de allerlaatste poging zijn. Ik ben gewoon moe, op. Wil doorleven, zelf weer de touwtjes in handen.
Knuffel en heeeeel erg bedankt voor al jullie steun!
Nonijntje
reacties (0)