Eindelijk weet ik wat het is!

Eindelijk eindelijk eindelijk......

In mijn eerste afspraak met de gynaecoloog na de bevalling werd besproken wat ik zou gaan gebruiken als voorbehoedmiddel. Een spiraal zou een uitkomst zijn. Ik vind dat soort dingen eigenlijk helemaal niets, iets in je lichaam te hebben wat er eigenlijk niet hoort en niet even kunnen checken of alles nog ok zit, maar goed, voor mij op dat moment wel de enige optie.
Zo gezegd, zo gedaan, mijn nieuwe aanwinst, een koperspiraal....
De eerste menstruaties waren lang. Zo lang, dat je beter kunt vragen, wanneer ik níet menstrueerde. In 3 maanden tijd 2 weken niet.

Vanaf de bevalling zit ik lichamelijk niet meer in mijn vel en heb overal, echt overal pijn. Ik loop als een antiek besje, buk als een antiek besje en zit als een antiek besje. Soms heb ik zulke pijnen in mijn onderbuik dat mijn benen niet meer willen, echt hels. Vergelijk het met weeen. Mijn onderrug, mijn armen, al mijn gewrichten doen pijn. Als ik een tijdje in de auto heb gezeten en ik moet eruit, dan zijn de handelingen bijna hetzelfde als toen ik hoogzwanger was. Met moeite klim ik eruit.
En die verrekte vermoeidheid, bijna elke dag even de ogen toe als mijn meisje ook slaapt. Ik kan midden in een winkel op de vloer gaan liggen en tussen het winkelend publiek in slaap vallen, geen probleem!

Ook mijn gewicht is niet echt om over naar huis te schrijven. Sinds de bevalling ben ik 12 kilo gegroeid. 12 Kilo!!! Ik ben nog nooit van mijn leven zo'n pudding geweest als dat ik nu ben. Tuurlijk eet ik wat meer, maar daarentegen beweeg ik ook meer. En natuurlijk het stoppen met roken, nu inmiddels langer dan een jaar.

Met deze klachten toch maar eens naar ome doc gegaan (alwéér). Zwangerschapvet en het niet-meer-roken-vet, dat samen maakt dat ik erover rol volgens ome doc. "Je stofwisseling herstelt zich naar het punt waarop je niet rookte, dat duurt een jaar. Je kunt dieeten wat je wilt, maar dat zal niet helpen, nu is het wel tijd om er voor te gaan", volgens ome doc.
Ook de zware bevalling, mijn leeftijd, al deze dingen zijn niet gunstig voor mijn lichaam geweest.
Toch mijn bloed maar eens getest en een afspraak met de gynae gemaakt.

Vorige week, een dag voordat ik naar de gynae moest, kreeg ik de uitslag van ome doc.
Mijn schildklier werkt niet goed en was waarschijnlijk ontstoken geweest na de bevalling. Deze wijkt nu af. Vandaar mijn enorme vermoeidheid, gewrichtspijnen en gewichtstoename:(((((((
Ook was er een ontsteking in mijn bloed aangetroffen.
Ik wist al hoe laat het was, voelde het al een hele tijd.

Na een onderzoek, waarbij er een jongeman in opleiding de eendenbek hanteerde (volgens mijn vriend was hij op snuffelstage);) bevestigde de gynaecoloog het de volgende dag: hoogstwaarschijnlijk een baarmoederontsteking die al maandenlang woedde. Tegelijk maar dat koperen onding uit mijn lichaam gehaald en een dubbele antibioticakuur voorgeschreven gekregen.
Ik heb het idee dat de pijn wat minder wordt nu, maar durf nog niet hard te juichen, de tijd zal het leren.
Ook mijn schildklier wordt in de gaten gehouden.

Zwanger zijn is bijzonder, het meest bijzondere wat een vrouw kan meemaken in haar leven.
Een kindje op de wereld zetten is net zo bijzonder. 
De één doet dit alles fluitend en zijn binnen no time weer in topvorm.
Ik hoop enigszins mijn lichaam en energie weer terug te krijgen maar weet dat ik nog een lange weg te gaan heb.
En toch, ik zou het zeker zo weer doen!