Ongeduldig!!

De geboortekaartjes stapelen zich zo langzamerhand op....allemaal meiden van de cursus uitgerekend in mei, zelfs na mij, en toch eerder bevallen. Nu nog 2 uitgerekend in juni en ik heb sterk het gevoel dat ik ze niet voor ben haha. Wat duurt wachten toch lang, want onbewust wacht je af en hoop je dat het eindelijk 's gebeurt.
Ook die enorme buik, die blijft maar groeien en daardoor kan je steeds minder.
En bovenop alles heeft mijn mooie cabrioletje het begeven, dus autorijden zit er niet meer in, want vriendlief heeft de auto voor zijn werk nodig.
Dus wat doe ik, vervelen, vervelen, vervelen. De zware klusjes in huis blijven liggen en ik slaap wat.
Ook de telefoon gaat af en toe, de sms'jes blijven binnen stromen of het al zover is. Goed bedoeld, dat weet ik, maar vermoeiend om steeds hetzelfde verhaal op te hangen: nee, niets, noppes, nada.
Die kleine vindt het veel te leuk in mijn buik!

Op straat voel ik me net een circusattractie, er wordt alleen maar naar mijn buik gekeken. Bekenden die ik tegenkom zeggen allemaal hetzelfde: loop je er nu nog????
Nu is mijn buik wel enorm, van voren valt het mee, maar vanaf de zijkant lijkt het huge. Hij staat gelukkig erg mooi vooruit, maar het blijkt dat ik behoorlijk wat vruchtwater meedraag.
Mijn Z-cup lijkt ineens een A'tje hihi ;)

Woensdag weer een bezoekje aan de gynae, ik weet bijna zeker dat die afspraak gewoon doorgaat zoals ik het nu voel..
Ik heb het idee dat er nooit een eind komt aan die zwangerschap....maar ben vooral toch heel zenuwachtig voor de bevalling...