Dochter eindelijk thuis na 15 weken en dan ineens dit.
Afgelopen maandag hebben mn ouders mn zoontje opgehaald,
omdat ik met mn dochtertje naar het ziekenhuis moest voor vaccinatie.
Ze zou daar 24 uur moeten blijven, of langer als ze dalingen zou hebben.
Ik gister mn dochtertje naar het ziekenhuis gebracht.
Zoontje bij opa en oma.
Tot vanmorgen ineens de telefoon ging. Pap Mam thuis.
Bellen nooit. Ik dacht, er is wat aan de hand met mn zoontje of oma,
aangezien mijn oma ook in het ziekenhuis ligt en een leeftijd van 92 heeft.
Nee, papa is overleden. Zomaar. Ineens. Plotseling. Veel te jong.
Ja, hij heeft in 2018 een hersenbloeding gehad, toen ik zwanger was van de eerste.
Maar hij was er zo goed uitgekomen. Hij hoefde ook het komende anderhalf jaar
niet meer naar het ziekenhuis.
En vanmorgen ineens dit telefoontje. Uit het niets.
Mn zoontje was erbij.
Ik weet verder niet zo goed wat te schrijven en te zeggen op dit moment.
Het is nu zoveel allemaal.
Ik wou mn vader gister nog bellen, ivm goed nieuws over mn dochtertje,
medicijnen die stop gezet worden, over op normale voeding, maar ik dacht,
ik zie ze morgen toch, dus vertel ik het morgen wel.
Gelukkig heeft mn vader wel kunnen genieten van zn kleinkinderen.
Zijn grootste trots.
Papa, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, ergens hoop ik dat je wakker wordt,
en dit allemaal niet waar is, al weet ik dat dat niet zal gaan gebeuren.
reacties (15)