Onze Noa June

Dit is het verhaal van onze lieve Noa June :

In mei voelde ik me raar en was bij me vriendin. Die zei misschien ben je wel zwanger, waarop ik zei dat kan echt niet ! Ik slik me pil al vanaf me 11de en ben niet gestopt. Ben wel in maart goed ziek geweest. Toch maar een test gehaald en overduidelijk zwanger ! Mijn geluk kon niet op, al bijna 7 jaar met mijn lieverd en dan nu ons eigen kindje. Geen idee hoever ik ben want ik slikte altijd de pil door voor 3 maanden. We hebben een afspraak gemaakt met het ziekenhuis en konden gelijk die week nog komen. We zagen een klein stipje, maar nog geen hartje. 1 week later moesten we terug komen en daar was het hartje. Vanaf dat moment eigenlijk rust in me hoofd..
Met 12 wk een echo alles goed en voelde me ook super, geen zwangerschap kwaaltjes. Kreeg alleen pukkeltjes in me gezicht.. Met bijna 17 wk geslachtsbepaling bij een echo bureau en daar kwam uit een meisje, wij helemaal gelukkig en op een letterlijke roze wolk.. Nog steeds geen kwaaltjes en begin vorm te krijgen. Ik echt helemaal trots ! Dan de 20 wk echo ook goed, moest alleen volgende dag terug komen om het hoofdje te meten. Noa was een rustige baby en lag diep. Tot 20 wk inwendige echo's gehad. Volgende dag terug en met alles helemaal in orde met ons meisje ! Wij hadden besloten nog een 3d echo te maken. Dit afgesproken met 27 wk, dat zou het mooist zijn.
Wederom ons meisje diep liggend & rustig. Springen, huppelen en buigen gaven geen verandering in haar ligging. Nu al eigenwijs. Alles zag er wel goed uit. Mooi helder vruchtwater en meisje goed qua groei. Klein hoofdje & lange beentjes. We mochten nog 1 wk later terug komen om te kijken of de 3d wel wilde lukken, maar natuurlijk had Noa er weinig zin in. Ze bleef heerlijk rustig liggen. Dan toch maar wachten tot het einde. Nog steeds voelde ik me top , kreeg wel last van vocht, maar dat hoort er bij. Op 20 dec hadden we een afspraak bij de verloskundige & noa was nog steeds helemaal in orde. Mooi hartje gehoord. Inmiddels bijna 39 wk en de verloskundige zei nog als grapje tot zondag.. Noa was vanaf wk 36 al ingedaald dus kon niet lang meer duren. Zaterdag 21ste ook nog alles zoals normaal. Nog heerlijk van Noa in me buik genoten en kon haar voetje zelfs nog pakken. Zondag 22 dec begon normaal, maar in de middag had ik haar nog niet gevoeld.. Het was een beetje namiddag. Ik zei dat tegen me vriend & ben gaan google. Kwam ik uit op stilte voor de storm en met de verloskundige in me achterhoofd ' tot zondag' ging ik uit van het beginnen van de bevalling. Voelde me namelijk lichamelijk gewoon goed ! Toch gewoon eten gaan koken & na het eten onze hond uit gelaten. Toen toch maar gaan douche, na het douche werd ze namelijk altijd wakker. Na het douche op de bank gaan zitten en me buik gaan insmeren, maar helaas geen reactie. Toen draaide me maag om & heb met mijn vriend besloten de verloskundige te bellen. Sonja kwam en we gingen gelijk hartje luisteren, daar kwam geen hartje. Sonja zei ' of ze heeft zich helemaal omgedraaid of er is geen hartje meer ' gelijk naar het ziekenhuis gereden inmiddels 9 uur of iets later.

In het ziekenhuis aangekomen werden we aan het echo apparaat gelegd en daar was idd geen hartje te vinden. Onze wereld stortte volledig in. Onze dochter was er niet meer WAAROM ? En wat hadden we mis gedaan ? Hoe kon ons dit overkomen ? Er is gelijk bloed, kweek & urine afgenomen. Er was weinig vruchtwater te zien op de echo en ze vroegen daarom of ik iets was verloren ? Ik denk denken denken, maar nee nog niet een druppel. We werden naar huis gestuurd en het verzoek morgen voor 9 te bellen. Wel een slaappil mee gekregen. Ze waren super lief hoor ! Ik typ het misschien niet zo. We moesten beslissen wanneer we wilde bevallen. Mijn ouders waren ondertussen in het ziekenhuis en mijn vriend zijn ouders bij ons thuis. We zijn naar huis gegaan met aanhang. Eenmaal thuis begon het een beetje door te dringen, we waren ons meisje kwijt en dat voor altijd en was niet meer terug te draaien. We hadden besloten de volgende dag gelijk te gaan inleiden. Mijn schoonouders zijn bij mijn ouders gaan slapen en we hadden afgesproken hen morgen weer in het ziekenhuis te zien. Wij zouden daar tussen half 11 & 11 uur zijn. Wij samen naar bed en pilletje genomen. Toen ik in bed lag voelde ik dat Noa er niet meer was. Ik ging op me zij liggen en voelde haar naar beneden zakken ipv dat ze op haar plek bleef zitten. Een levenloos meisje in mijn buik, waar ging het mis ?
Wat waren wij op dat moment ongelukkig !

Maandag 23 dec zijn we met de hele fam in de kraamsuite en worden begeleid door een lieve gyn. Het eerste tabletje werd ingebracht om half 12 en elke 4 uur kreeg ik een nieuwe. Om half 12 die avond had ik de laatste. Voor het 3de tabletje had ik de ruggenprik gekregen. Rond half 1 die nacht begon het pijn te doen en moest ik alles weg puffen. De verloskundige geloofde me niet tot dat me moeder zei ga nu maar de gyn halen. Die kwam en ja hoor 10 cm ontsluiting ik denk inmiddels 1 uur kwart over 1 misschien. Ik had ook koorts en een reactie op de ruggenprik dus kreeg dus kreeg antibiotica. Het persen ging goed en om 01:46 was ze er. Het mooiste meisje wat ik ooit had gezien. Helemaal af en met prachtig lang haar ik denk toch al 2 cm beetje krullend en de kleur van papa. Alles was perfect behalve dat haar Hartje niet klopte. Zoveel liefde, trotsheid en tegelijk zoveel verdriet. De bevalling is goed gegaan, niet gescheurd. Wij hebben haar vast gehouden en geknuffeld. Ik ging rond 5 uur douche en toen ging Noa weg. Omdat ze was overleden in me buik was haar huidje kwetsbaar. Daarom konden ze haar niet wassen. Ze heeft wel haar pakje aangekregen en was tot 5 uur nog heerlijk warm en zo mooi ! We moesten van de zuster gaan slapen. Die ochtend om 8 uur stonden ze aan ons bed dat de Kno arts zou komen rond half 9. Noa werd gebracht en door de Kno arts bekeken. Ons meisje was gewoon gezond volgens de arts ( zover ze kon beoordelen ). We hebben toen nog heerlijk met onze Noa geknuffeld en uiteindelijk Joop gebeld ( begrafenis ondernemer ) Wij hadden besloten Noa niet mee naar huis te nemen, dat was voor ons echt te zwaar. Daarnaast ivm de feestdagen zou Noa niet binnen 7 dgn gecremeerd kunnen worden en om haar zo mooi mogelijk te houden was ze beter af bij Joop. Uiteindelijk zijn we rond 1 uur naar huis gegaan met lege handen en hebben Noa bij joop gelaten. Wel afgesproken die avond haar nog te bezoeken. Wij hebben Noa vanaf die dag elke dag opgezocht. 1 x per dag en dan ong 1,5 uur. Goede vrienden zijn ook nog konen kijken en verder alleen de mensen die er ook waren bij de bevalling. Joop was zo een bijzondere en lieve man en kwam met het idee van gips & klei nog haar afdrukjes te maken. Dat hebben we gedaan. De dag voor de crematie is make a memory geweest om prachtige fotos te maken. Die hebben we inmiddels binnen en ze zijn prachtig geworden.

Op 3 jan is onze Noa gecremeerd. Dit hebben we besloten gedaan. Wij mochten Noa naar de oven brengen voor het afsluiten. Daarna hebben we buiten voor haar ballonen in de lucht gelaten met een afscheid tekst. Toen was het definitief. Wij zijn samen naar huis gegaan. Die dag bleven de bloemen en kaartjes komen. Joop heeft nog de bloemstukken en linten thuis bezorgd. Vanaf die dag zijn we de dagen met ups en downs door gekomen. We wachten nu tot Noa thuis komt. Dan gaan we naar Almelo om haar urn op te halen en te laten vullen. We hebben een urn laten maken bij een hart van hout. Die komt dan samen met haar fotos bij ons in de buffetkast te staan. Zodat iedereen dat kan zien, maar vooral dat wij het kunnen zien. Onze kleine lieve Noa June .

Nu zit ik dit te typen en voel me trots & leeg tegelijk. Zij heeft ons toch papa & mama gemaakt.
Ik hoop snel ongesteld te worden, zodat we kunnen gaan voor een broertje of zusje.
Ergens hoop ik opnieuw op een meisje. Misschien erg want gezond & levend is het belangrijkste, maar toch voel ik het ergens zo.. Eerst maar weer zwanger worden. Ik ben super blij dat ik zo een fijne zwangerschap heb gehad en dat na de uitslagen van obductie, bloed, kweek en urine niks is gekomen. Dat betekend dat ons meisje gewoon gezond was & geen pijn heeft gehad. Ik ben ook geen vruchtwater verloren, dus wij hebben goed op ons meisje gepast. Dit is gewoon een hele gemene speling van de natuur & ik ben gewoon heel boos dat onze Noa, maar ook alle andere engeltjes geen kans hebben gehad. Wat hebben onze kindjes misdaan ?

Andere kindjes tegen komen of pasgeboren is voor mij dubbel. 1 zo pijnlijk omdat ik niet mijn Noa nu bij me heb en aan iedereen kan laten zien 2 geeft toch hoop, het kan dus wel. Ik ben actief op babybytes & praat veel met lot genoten. Hoe erg het ook is, ik ben blij dat die er zijn. Ik ben niet de enige... Daarnaast een boek aan het lezen ' altijd een kind te kort ' heel veel herkenning en gaat over opnieuw zwanger worden. Ik hoop dat wij snel Noa grote zus mogen maken. Niet om haar te vergeten of ter vervanging, maar om onze droom uit te laten komen.

Lichamelijk ga ik vooruit. Na 2 wk was het bloeden gestopt en had ik de zogeheten kraamzuivering ( slijm ) dat heb ik nu nog, maar nog heel weinig. Vanaf volgende week begin ik met zwemmen & ga ik elke dag 1 uur wandelen met onze hond. Verder weet ik nog niet of ik andere hulp wil. Emdr lees ik of naar iemand om te praten. Voorals nog redden we het samen.

Liefs,
Melissa