Nu ze in de peuterpuberteit zit helemaal en vraag ik me soms af of ik het allemaal wel goed doe.
Ze jankt en schreeuwt soms alles bij elkaar in de supermarkt, is constant aan het zeuren, wil niet meer slapen 's middags, heeft een grote mond.....
Soms vind ik het gewoon niet meer leuk om langs mijn ouders te gaan, omdat ze steeds maar aan het 'piepen' is en ik dan bang ben dat mijn ouders haar vervelend vinden, mijn moeder dan zegt dat wij allemaal vroeger niet zo waren en zij dat niet 'kent' van ons, vervolgens moet ik Nina dan wat meer 'aanpakken' omdat ik er anders alleen maar problemen mee krijg als ze straks naar school gaat.
Thuis kan ik haar wel aan en is ze soms ook vaak genoeg lief aan het spelen, maar ook heel vaak niet en dan duurt een dag lang.
Straf krijgt ze heus wel, maar dan lijkt het wel of ze uit zichzelf treed van woede.
Ik durf daarom best te zeggen dat ik dat hele opvoeden in mijn eentje reuze zwaar vind, morgen denk ik er misschien wel weer even anders over....maar nu even niet...
reacties (0)