Zo géén zin !

Omdat ik nog op zoek ben naar een leuke baan zijn onze ochtenden meestal lekker rustig, zitten we nog even in de pyjama, rustig een broodje eten, maar als Nina naar de pzs gaat is het wat hectischer...

Wakker en gelijk aankleden, broodje erin met een kopje thee en dan nog moeten we haasten, soms vergeet ik zelfs haar tanden te poetsen, omdat ik in het uur dat we hebben de hele tijd moet aanhoren dat ze geen zin heeft, nog wil slapen, zandkasteel wil kijken of moet poepen.

Vervolgens zitten we op de fiets en blijft ze nog 100 keer herhalen hoeveel zin ze eigenlijk niet heeft, want mama zit alleen, Mussie moet nog geaaid worden of ze gaapt de hele fietsrit bijelkaar.

Ik kan het haar niet kwalijk nemen, ik wilde vroeger ook niet, dat weet ik nog heel goed, ik ben ook geen ochtend mens, maar als ze er dan eenmaal is, is ze alles vergeten en zwaait ze trots als ik wegga en zeg dat ik haar straks weer kom halen, krijg ik een dikke knuffel en mis ik haar alweer op de fiets naar huis.

Maar we moeten doorzetten, want volgend jaar mag ze alweer naar school....

Mijn meisje wat ben ik trots op je !