Geloof jij in geesten...?

Ik wilde al veel langer geleden dit blogje schrijven, misschien heb ik het ook al eens gedaan, maar na vandaag weet ik het even niet meer.

Nina heeft al een keer eerder mijn opa gezien, die heeft ze niet gekend, ze wist precies te zeggen waar hij 'au' had...mijn opa had een tumor in zijn hoofd.

Vandaag was ze heel lief aan het spelen totdat ze naar me toe kwam en me mee trok naar de slaapkamer, want ik de woonkamer wilde ze niet meer spelen daar zat 'oma' en die moest weg, ze werd zelfs boos toen ik zei 'oma en nu weg, hop naar huis' achteraf snap ik het, want als het voor haar echt was dan was mijn opmerking natuurlijk kansloos !

Later zat 'oma' in de hoek van de bank, of op de bank, in elk geval was ze weer heel boos, want 'oma' moest weg !

Ik ben zelf indisch, en heb van vroeger uit meegekregen dat het kan, maar dat je er wel open voor moet staan en dat sta ik niet, vind het eng en hou er gewoon niet zo van...ik ben geen held...

Van mijn moeder heb ik begrepen dat mijn broertjes vroeger een oude man op de kamer hadden, niet elke avond maar af en toe en daar waren ze niet bang voor, die lachte en zat gewoon in een hoek, ze vertelden allebei hetzelfde verhaal..ik en mijn zusje niet, volgens mijn moeder is dat hun beschermengel, een mooie gedachte natuurlijk en misschien stonden hun er meer open voor dan mijn zusje en ik.

Nina heeft ook een onzichtbaar vriendje al heel lang en die gaat soms mee overal naartoe, ze praat er ook gewoon tegen, niet vaak, maar als ze het doet dan zijn het hele gesprekken.

Zijn er hier meer kindjes die er 'last' van hebben ?