Ik heb een indische opa, nog van de hele oude stempel...hij is nu 84, maar zo lief, mijn held !
Zijn zus ligt op sterven, eigenlijk al een dikke week, die is 96 en ik zie zijn verdriet..
Ik besef me ineens al de hele avond dat mijn opa er altijd is, al mijn hele leven en ik me niet voor kan stellen dat dat anders zal zijn, mijn maag draait om bij het idee..
Ik kan gewoon niet slapen, lig al de uren te draaien.
Waarom hebben opa's en oma's niet gewoon het eeuwige leven..
reacties (0)