Wij zijn uit elkaar en hoewel hij vast wel van Nina houd vind ik dat hij er bar weinig zijn best voor doet. Als hij haar al meeneemt zitten ze 3 uur bij mijn ex-schoonouders en komt ze terug als een stinkende asbak.
Ik weet wel dat het zijn uurtjes zijn en hij hoe ze invult mag hij natuurlijk zelf weten, maar ik word er een beetje kriegel van, ook als hij haar een 'standje' geeft, denk ik waar haal je het lef vandaan en waar was je de afgelopen 1 1/5 jaar van haar leven ! Ik kan haar niet haar vader ontnemen, maar na alle loze beloftes en beterschappen ben ik er een beetje klaar mee.
Vandaag was haar eerste peuterspeelzaal dag, belangrijk moment toch ? Of vinden alleen moeders dat ?? Hij was er niet, zit alleen maar te zeuren dat ik hem alleen bel als ik wat van hem wil, zoals even op haar passen wanneer ik morgen mijn tante begraaf, maar nee, dus gaat ze morgen met mij mee, omdat ik gewoon geen oppas heb.
Door dit soort dingen wil ik het ALLEEN doen en vind ik het niet nodig dat ze braaf moet zitten en pootjes geven op de zondag dat hij haar even meeneemt, als hij nu ook wat leuks deed met haar was het misschien anders geweest, maar dat is nog nooit echt gebeurt.
Vanaf het moment dat ze er was, werd alles naar voren geschoven, als ze straks gaat lopen ga ik dit en dat, als ze kan praten word het leuker, ze kan nu alles en nog zie ik geen vooruitgang, zelfs niet nu wij weg zijn..
Ben ik egoistisch ? Ben zo boos en teleurgesteld !
reacties (0)