Afgelopen jaar weinig tot niet kunnen lopen door een val, waarbij ik mijn rechtervoet had gebroken en botjes waren verschoven.
Hier heb ik eerst een maand met veel pijn op doorgelopen. Daarna extreem veel pijn gehad het hele jaar door.
Morfine gebruikt en alles.
Nu zijn we meer dan een jaar verder, sinds 1 januari niet meer met krukken gelopen en werken gaat ook steeds beter. Geen pijn meer in mijn voet, heerlijk is dat.
Nu zwanger, helemaal blij. Alleen door de bandenpijn deze week thuis moeten blijven... Helaas begint de ellende nu dus...
Aangezien ik nog maar 50% uit de ziektewet was zit er vast en zeker een staartje aan.
Volgende week weer naar de bedrijfsarts toe, en het uwv gaat deze week ook al contact met me opnemen.
Allemaal niet erg maar het voelt zo gek. Vooral omdat de verloskundige alleen heeft aangegeven neem een week rust, ga kijken of de pijn dat minder word of gelijk blijft vandaaruit kan je gaan kijken wat het verstandigste is om te doen. Blijft de pijn het zelfde (bandenpijn) dan kan je gewoon helemaal aan het werk, word de pijn minder in rust, dan moet je rustig aan gaan doen.
Nu is de pijn er nog wel, maar wel minder dus ik hoop eigenlijk dat het nog minder gaat worden maar aan de andere kant.... Ik wil super graag weer aan het werk....
Waarom moet het toch zo moeilijk gaan als je net zo blij bent dat het beter gaat.
Het weekend gaan mijn vriend en ik er samen uit, naar België en we hebben afgesproken ook een dagje te gaan zwemmen. Dat zal zowel de bandenpijn hopelijk minder maken en voor mijn voet is het ook goed.
reacties (0)