Nieuw leven.

Ik heb al een hele tijd niets van mij laten horen hier.
Dit had verschillende redenen...

Vorige jaar heb ik na meer dan 5.5 jaar mijn relatie verbroken. Ik wou zoveel van mijn leven en hij wou het me gewoon niet meer geven.
We bleken langs elkaar heen te leven en hij 'kon er niet meer tegen' als ik ziek was of wat dan ook.
Ik heb toen weer 11 maand bij mijn ouders gewoont. Ik heb hun hier nog steeds elke dag heel erg dankbaar voor.

Sinds 3,5 maand woon ik weer op mezelf. Ik heb mijn eigen huisje en sinds 3 maand een nieuwe liefde.
Hij heeft mijn ogen geopend en laat me echt zien wat liefde is. Soms is het zo moeilijk te bevatten hoe ontzettend mooi de liefde eigenlijk kan zijn.
We hebben het overal over. Trouwen, kinderen krijgen en een onderwerp waar we nu allebei wel over nadenken: Samenwonen.
We wonen allebei op ons zelf. Hij slaap alleen elke dag bij mij, gaat hier vandaan naar zijn werk en komt daarna weer terug om hier te eten en weer te gaan slapen.

We vinden samen wonen nog wel iets te vroeg maar dat betekend niet dat we er allebei niet aan denken en mee bezig zijn. En we praten er samen ook wel veel over.

Momenteel gaat het met mijzelf niet zo heel erg lekker en dat vind ik dan wel weer moeilijk. Ik loop voor onderzoeken in het ziekenhuis omdat ik elke keer zo duizelig word dat ik bijna flauwval. Ik vind dit erg lastig en ook erg moeilijk helemaal omdat ik net aan het begin van een nieuwe relatie sta. Maar hij maakt zich alleen maar heel veel zorgen enzo. Hoewel ik het wel moeilijk vind om hem hier mee op te zadelen.

Maar naast dat ik ziek ben en me zo voel.. Kan ik maar 1 ding zeggen.. Ik voel me voor het eerst in mijn leven echt gelukkig. Het voelt of alles klopt en alles zo hoort te zijn.