Echo fobie en slapeloze nachten ..

Hoi hoi,

Het is nu een paar dagen geleden dat ik een positieve test in handen heb gehad en nog steeds moet ik wennen aan het idee dat ik toch echt zwanger ben!

Toch heb ik er slapeloze nachten van. het is niet eens dat ik zo erg loop te malen maar ik doe gewoon geen oog dicht!! Ik lig s nachts te nintendo en, te lezen, te draaien, ik word gek van mezelf. En ik ben overdag niet eens belachelijk moe ofzo. Ik ben gewoon helemaal hyper!

Verder valt het met de klachten nog wel mee maar die had ik de eerste keer in het begin ook niet echt. Heb alleen mega zere borsten en niet zoveel eetlust, vooral geen zin in tussendoortjes, en dat..geloof me...is opvallend voor mij.

Het moeilijkste van alles vind ik nu het liegen! Iedereen om mij heen weet niet beter als dat ik met die Clomid pillen zou gaan beginnen, ik vertel dus ook maar tegen iedereen dat ik daar gisteren mee begonnen ben. En heb ze alvast gewaarschuwt dat als ik me eventueel niet lekker voel dat het door de pillen komt wat erg he, maar ja t is een leugentje om best wil. En nog handig ook om geen argwaan te wekken. Ik durf echt nog aan niemand te vertellen dat ik zwanger ben. Kan het zelf nog amper bevatten.

Het erge is...eigelijk moet ik een afspraak maken voor een vroege echo, dat had de dokter een tijd terug al tegen me gezegt, dat als ik weer zwanger ben dat ik met 6 weken een echo mag komen maken om mezelf eventueel gerust te stellen maar ik durf niet. ik heb een heuse echofobie!!! Ik zei tegen mijn vriend; ik wacht gewoon nog 8 maanden af en dan komt de baby er vanzelf wel uit. 9dat meen ik natuurlijk niet maar om maar duidelijk te maken hoe ik er tegenop zie)

Ik durf ook gewoon de verloskundige niet te bellen voor een afspraak. ik zit in de ontkenningsfase denk ik. Het heeft me gewoon vorige keer zoveel gedaan door 3 keer naar een echo te gaan en die verontrustende blikken te zien, ik kan die spanning gewoon niet aan.'

In de tussentijd ben ik als ik alleen ben wel stiekem aan het denken wat voor kamertje ik wil gaan maken en zit ik aan namen te denken en soms....krijg ik tranen in mijn ogen als ik aan het kleine beginnende baby tje in mijn buik denk. Maar dat hou ik nog lekker even voor mezelf.

Prettig weekend!