Mijn lieve, ondeugende, peuterpuberende mannetje!

Hoi lieve meiden,

Lang geleden, maar deze keer weer eens een blog over mijn kleine, grote man! 

Nog 2 maanden en we vieren zijn 3de verjaardag, ongelooflijk! Ik zit vaak door alle foto's te bladeren en dan kan ik bijna niet bevatten dat hij van zo klein nu al zo'n grote jongen is geworden en dat hij ONZE zoon is! <3 Ik blijf het zo bijzonder vinden! 

En wat heeft M.ace sinds zijn 2de verjaardag een sprongen gemaakt zeg! Van een klein mannetje is hij nu een grote bink van bijna 1 meter, 15 kg, kledingmaat 98/104 en schoenmaat 26! Met zijn 2de verjaardag sprak hij enkel woordjes en vanaf januari ging het praten in een rap tempo vooruit en kwamen er steeds meer zinnetjes en woorden tot aan nu... Ik kan gewoon een gesprekje voeren met mijn peuter! Geweldig! M.ace praat nog wel echt als een peuter... Uitspraak is lang niet altijd top, maar het wordt steeds duidelijker en verstaanbaarder en met zijn woordenschat is niks mis, jeetje! Hij onthoudt veel!!! Ook wil hij van alles weten en dan vraagt hij er regelmatig zelf opnieuw over, totdat hij onthouden heeft wat het is (bijv. het expansievat bij mijn schoonouders... Een tijdje geleden heeft hij dat ding ontdekt, heeft een paar weken ernaar gekeken en gevraagd wat het was en nu weet hij dat het dus het expansievat is, haha).

Sinds eind augustus is M.ace zindelijk! Het heeft een week lang volhouden gekost, maar vanaf dag 7 ging het steeds beter! Het gaat nog steeds wel met wat ups en downs, maar over het algemeen gaat het heel goed. De grote boodschap blijft hij nog wel heel spannend vinden, maar het meest van de keren beland het gelukkig inmiddels in de wcpot en niet meer in zijn broek ;-) ! Zindelijk met ruim 2,5... Wij zijn trots op hem :-)!

Verder is M.ace een jongetje dat houdt van tellen en cijfers (hij telt tot 20, telt terug vanaf 10, kan al eenvoudige sommetjes, telt in het engels tot 10, herkent cijfers t/m 14), van puzzelen (24-30 stukjes zijn we nu mee bezig!), van boekjes lezen, kleuren (kleurplaat kleurt hij al grotendeels binnen de lijntjes), kleien, plakken, dieren en muziek maken, luisteren en dansen. Sinds kort hoort fietsen op zijn loopfiets daar ook bij en overgooien met de bal. Auto's, bouwen of ander typisch 'jongensspeelgoed' kijkt hij nauwelijks naar om. Soms begeleid ik hem daarin en dan vindt hij het wel even leuk, maar al snel pakt hij zijn vertrouwde puzzels weer en gaat daar mee aan de slag.

M.ace is érg ongeduldig... Als iets niet in 1x lukt, begint hij te huilen. Lange tijd kon ik dit wel snappen, maar langzamerhand begint het me een soort van te irriteren omdat ik al zó lang aan hem uitleg dat huilen niks oplost... Ik vind dit niet de manier hoe je om moet gaan met 'tegenslag'... Als iets niet lukt, probeer je het nog een keer en misschien zelfs een derde keer en als het dan nog niet lukt, ga je niet huilen, maar vraag je om hulp. Wij vertellen hem dit tot in den treuren, maar zijn gedrag verandert niet.

Daarnaast klaagt hij héél veel over buikpijn! Er gaat eigenlijk geen dag voorbij zonder geklaagd te hebben over buikpijn. Soms benoemd hij het alleen en gaat weer verder waar hij mee bezig is, maar regelmatig belemmert het hem echt. Hij kan ook ineens tijdens het spelen beginnen met huilen en zeggen dat hij buikpijn heeft. Ik kan er de vinger niet opleggen of het écht buikpijn is óf dat het meer te maken heeft met bijv. emoties die hij nog niet kan beschrijven. We zijn al bij de huisarts geweest. Hij heeft z'n buikje nagekeken en z'n urine gecontroleerd, maar daar was niks geks te vinden.  

Ik ben heel benieuwd of er meiden zijn die dit laatste stuk herkennen? En anders wat jullie tips/ adviezen wellicht zijn? Ik weet gewoon niet meer zo goed wat ik ermee moet... Het klagen over de buikpijn vind ik misschien nog wel het lastigst, omdat ik niet weet waar dat hem in zit... Het gedrag w.b. het omgaan met tegenslag zal in de loop van de tijd moeten veranderen en dat zal tijd nodig hebben en wellicht ook gewoon meer ervaring voor M.ace. Op het kdv is het overigens minder heftig dan thuis, zowel de buikpijn als het huilen wanneer iets niet meteen lukt.

Ik geniet van mijn lieve, ontdeugende, peuterpuberend mannetje!

Liefs, Xx