OnsWensje2

OnsWensje2... Een profielnaam die ik onlangs heb aangemaakt omdat de wens voor een tweede er is, maar we dit graag voor onszelf willen houden. Met slechts een paar meiden heb ik dit profiel gedeeld, om het zo anoniem mogelijk te houden.

Doordat ik inmiddels weet dat ik de ziekte van Graves heb, staat deze wens voor zeker de komende 1,5-2 jaar in de ijskast. Best jammer en even slikken, maar voor nu geen grote ramp, we genieten immers heel erg van M.ace! En daarom nu toch besloten de blogs met jullie allemaal te delen.

Desalniettemin willen we onze wens graag voor onszelf houden en praten wij hier verder niet over. Tegen de tijd dat we er wel voor kunnen gaan, houden we ook dit graag voor onszelf. Dus voor de meiden die ik in het echt ken en/ of op Facebook... Ssst! ;-)

Hieronder de blogs die ik op mijn anonieme profiel had geschreven.
Op dat profiel had ik M.ace als meisje K. weergegeven, vandaar dat je soms leest over K.

De eerste stap is gezet! We zijn gisteren naar de huisarts geweest!

Ik heb een te snel werkende schildklier overgehouden na de zwangerschap van K. en daarvoor slik ik sinds een paar maanden medicijnen.

Aangezien de wens voor een tweede steeds meer aanwezig is, zijn we naar de huisarts geweest om te kijken wat ik met deze medicijnen moet, aangezien ze ABSOLUUT niet samen gaan met een zwangerschap.

Voor nu moet ik eerst opnieuw bloedprikken om te kijken of mijn waardes, net als 2 maanden terug, stabiel zijn.
Van de huisarts mag ik daarna gaan stoppen met de medicijnen om te kijken wat er met de waardes gebeurd... Daarna zou ik met de pil mogen stoppen en zouden we voor een tweede kindje mogen gaan.

Voor ons voelt het een beetje dubbel... Op internet lees je namelijk niks anders dan dat je deze medicijnen minstens een jaar door moet slikken ná stabiele waardes en voor mij zou dit betekenen dat ik binnen een half jaar stop met de medicijnen...

De kans bestaat dat mijn waardes opnieuw omhoog schieten en dat alle klachten weer terug komen. Hier zie ik erg tegenop, want ik zou héél graag deze keer meer 'onbezorgd' een eventuele zwangerschap in gaan.
En de klachten die horen bij een te snel werkende schildklier zijn écht héél vervelend! Lees: Een razendsnelle hartslag, je helemaal kapot zweten, krachtverlies (ik had op een gegeven moment heel veel moeite om K. nog de trap op te tillen omdat ik zó weinig kracht had), trillingen in de armen, vermoeidheid, onrustig/ gejaagd gevoel...

Na lang praten met manlief hebben we besloten eerst maar bloed te gaan prikken. Mochten de waardes stabiel zijn, ga ik mijn medicijnen nog minstens tot mei/ juni doorslikken, om dan nogmaals te kijken of de waardes stabiel zijn gebleven. We twijfelen alleen nog of ik al wel eerder zal stoppen met de pil en we andere voorbehoedsmiddelen gebruiken tot die tijd of dat we de pil gewoon nog even door blijven slikken...

We gaan het beleven, maar het moge duidelijk zijn: De wens voor een tweede is er en we hopen toch in 2013 opnieuw een spannende periode in te mogen gaan... Op weg naar een hopelijk tweede wonder voor ons! Een broertje of zusje voor K.!

Veel liefs,
OnsWensje2

Sjah, zo schreef ik vorige week een blog dat we naar de huisarts zijn geweest w.b. mijn schildklier, zo zit ik nu vreselijk in dubio en vertwijfeling!

Toen de huisarts tegen me zei dat ik maar 'gewoon' met mijn medicijnen moet stoppen en dat we gaan zien wat er dan gebeurd, had ik daar meteen geen lekker gevoel bij. Op internet had ik al diverse verhalen gelezen en in de afgelopen week een aantal mensen in mijn omgeving gesproken die hier mee te maken hebben of iemand kennen die ermee te maken heeft... Allemaal zeggen ze unaniem: NIET zomaar stoppen en laat je doorverwijzen naar een internist!

Mijn gevoel zegt dat ik dat ook het liefst wil... Ik wil dat mijn waardes stabiel zijn voor we aan een tweede beginnen, want ik zit niet te wachten om opnieuw de vreselijk vervelende klachten te krijgen die bij een te snel werkende schildklier horen en waar ik na mijn bevalling van K. een aantal maanden héél veel last van heb gehad!

Nu dus eigenlijk moed aan het verzamelen om de huisarts te bellen en te vragen voor een verwijsbrief voor de internist. Ik wil graag weten waar ik aan toe ben en hoe lang het zal gaan duren voor we voor een tweede wensje kunnen gaan!

Liefs,
OnsWensje2

Ja ja, alle moed bij elkaar verzameld en vanochtend de huisarts gebeld voor een verwijzing naar de internist...

En wat denk je... Moest ik wachten tot het telefonisch spreekuur tussen 12:00 en 14:00 uur!

Maar goed, hij belde zojuist en m'n hart sloeg even over toen de telefoon ging, maar hij reageerde heel begripvol. Ik heb gezegd dat ik merk dat het me heel erg bezighoud en dat ik graag het zekere voor het onzekere wil nemen en graag ook een keer een specialist wil laten kijken. Hij vond het helemaal niet erg en heeft gelijk een verwijsbrief geregeld.

Net gelijk al gebeld voor een afspraak... De assistente legt het voor bij de desbetreffende specialist en belt me dan terug voor een afspraak. Ik ben benieuwd!

Het zou me overigens niet verbazen als m'n schildklier op de hobbel is, maar deze keer vanwege te lage waardes... Heb veel tegengestelde klachten als toen met te hoge waardes! Ben dus in ieder geval blij als er weer een controle plaats gaat vinden en verder gaan we het wel beleven! Ik hou jullie natuurlijk op de hoogte :-) !

Liefs,
OnsWensje2 die enorm geniet van OnsWensje1 ;-)

Na wat heen en weer gebel is het uiteindelijk gelukt om een afspraak te maken in het ziekenhuis bij de internist.

Volgende week dinsdag, 5 februari, staat de afspraak.

Ik heb totaal geen idee wat ervan te verwachten, dus ben héél benieuwd!

Ik hou jullie natuurlijk op de hoogte!

Liefs,
OnsWensje2

Eindelijk even tijd om te bloggen over mijn afspraak bij de internist van gisteren!

Ik ging er heel blanco naar toe, want ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten, dus dacht ik: Ik hoor, zie en merk het wel!

Ik was meteen aan de beurt, dus erg fijn, want K. was niet in al te beste stemming, haha!

De arts hoorde mijn verhaal aan en vroeg wat dingen en zei eigenlijk al snel dat er met een te snel werkende schildklier 3 oorzaken kunnen zijn:

- Ontsteking in de schildklier n.a.v. een zwangerschap. Dit duurt vaak enkele maanden en gaat dan vanzelf (zonder medicijnen) weer over.

- Ziekte van Graves, waarbij je lichaam bepaalde antistoffen aanmakt en de schildklier te snel laat werken.

- Een van nature te snel werkende schildklier.

Hij heeft mijn schildklier nog gevoeld en deze was aan de grote kant, en met mijn verhaal erbij en alle feiten op een rij, vermoed hij dat ik de ziekte van Graves heb. Dit wordt nu onderzocht, dus heb mooi weer een aantal buisjes bloed af mogen staan.

Als het inderdaad Graves is, zal ik waarschijnlijk de medicijnen die ik nu heb moeten blijven doorslikken, en waarschijnlijk in combinatie met schildklierhormonen. Dan is het zoeken naar de juiste 'instelling' wat enkele weken kan duren en op het moment dat ik goed ingesteld ben, moet ik deze medicijnen gedurende een jaar slikken. Daarna moet ik helemaal stoppen en is de kans 50/50... Ofwel mijn schildklier houdt de balans vast en ik ben ervan 'genezen', ofwel mijn waardens schieten weer omhoog/ omlaag en beginnen we weer van voren af aan. Wanneer dit gebeurd, zal waarschijnlijk een behandeling met radioactieve medicatie nodig zijn om een deel van de schildklier weg te stralen.

Al met al best veel informatie gehad en ik stond van sommige dingen wel even met mijn oren te klapperen... Radioactieve behandeling? Schildklierhormonen?

Als het inderdaad Graves is, gaat het al met al zeker nog wel 1-2 jaar duren voordat ik er klaar mee ben en het meest wenselijke is om in deze periode niet zwanger te worden... Dus dat is best even slikken. Hij gaf aan dat als de wens heel groot is, dat het zéker niet onmogelijk is, maar de medicijnen nemen de nodige (wel zeldzame) risico's met zich mee.

Maar goed, voor nu is het afwachten op de afspraak die staat gepland over 2 weken, dan krijg ik de uitslag.
Morgen heeft hij in ieder geval al mijn schildklierwaardes binnen en mochten deze inmiddels erg laag zijn (hij vond dat ik namelijk nog steeds een erg hoge dosis schidklierremmende medicijnen gebruik en daarbij nog steeds geen schildklierhormonen, waardoor de kans groot is dat de waardes nu aan de lage kant zijn), dan belt hij en krijg ik waarschijnlijk alvast schildklierhormonen erbij voorgeschreven.

Afwachten dus! Maar voor mij voorlopig geen zwangerschap. Best even slikken, maar we hebben heel duidelijk gezegd dat we het liefst willen dat dit eerst wordt opgelost voordat ik weer opnieuw zwanger zou worden... Dus, we zullen wel zien! Het dringt allemaal nog niet zo door, dus ik weet verder nog niet zo goed wat ik ervan vind...

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs,
OnsWensje2

Vandaag weer een afspraak bij de internist voor de uitslag van het labonderzoek.

Ik heb inderdaad de ziekte van Graves.
M'n schildklierwaardes waren gelukkig oké, dus wat dat betreft ben ik waarschijnlijk al goed ingesteld qua medicatie.

Ik heb 3 opties wat betreft behandeling:
1. De medicatie die ik nu heb blijven slikken (wel proberen naar een iets lagere dosering te gaan, want de dosering is vrij hoog) en aan het eind van het jaar stoppen en kijken of de ziekte daarna gestabiliseerd is. Als dat zo is, is het voor dan klaar. Blijven de waardes niet stabiel, zal een behandeling met radioactief jodium volgen (eigenlijk bestralen, maar dan d.m.v. radioactief jodium, de schildklier is namelijk het enige orgaan dat jodium opneemt). Daarna mag ik minstens 6 maanden niet zwanger worden.

2. De medicatie die ik nu heb iets ophogen en in combinatie met schildklierhormonen slikken.
(Geen logische keus, aangezien het bij mij blijkbaar lukt om me goed in te stellen met alleen de Strumazol die ik slik).

3. De radioactieve behandeling naar voren halen en nu meteen doen. Na deze behandeling mag ik een periode van 1-2 weken de verzorging van K. niet doen en mag ik geen direct contact. Daarna is het een half jaar afwachten. Het kan zijn dat de dosering goed is geweest, dan is het klaar. Het kan ook zijn dat de dosis toch te laag blijkt te zijn, dan zal de behandeling opnieuw moeten (met dus weer een half jaar wachten). Ook is er een reële kans dat ik er een traagwerkende schildklier aan overhoud, omdat er een deel van de schildklier kapot wordt gestraald en er dus een kans is dat er een iets te groot deel wordt weggestraald. Dan moet ik voor de rest van m'n leven schildklierhormonen slikken.

Al met al veel informatie en genoeg stof tot nadenken.
Ik vind het heel lastig. Ik vind de radioactieve behandeling behoorlijk drastisch en ook wel heel spannend en eng, maar de behandeling met medicijnen is eigenlijk erg onzeker, met als kans dat de radioactieve behandeling alsnog gaat volgen...

Ik heb de arts zijn mening gevraagd en hij gaf aan dat in mijn geval de behandeling met medicijnen het meest logisch is, omdat ik die al een poosje slik en m'n waardes stabiel zijn en gezien mijn leeftijd...

Desalniettemin kan de ziekte zich altijd weer openbaren (behalve na de radioactieve behandeling) en zal ik de rest van m'n leven jaarlijkse controles moeten hebben.

We gaan er eens rustig over nadenken!

Liefs,
OnsWensje2