Moeder zonder moeder
Elke dag weer het gevecht,
Je bent er niet meer en dat is echt!
Ik kan je niet meer bellen voor advies en voor raad,
Ik kan je niet vertellen hoe het met ons gaat.
Ik heb een fantastische zoon mogen krijgen,
En hoe graag ik dit met jou had willen delen valt niet te verzwijgen.
Ik ben moeder zonder moeder,
Dat doet zoveel pijn!
Ik ben moeder zonder moeder,
Dat is zo'n groot gemis en ik kan niet beschrijven hoe dat is!
Lieve mam, ik mis je zo erg! Zo hard heb je gevochten de laatste maanden van je leven, dit deed je vooral om mijn zwangere buik tóch, eigenlijk tegen beter weten in, tot het einde mee te mogen maken. Drie maanden voor M. geboren werd, gaf jouw lichaam het op, en dat terwijl je geest nog niet klaar was hier... Je lichaam besloot anders, het was op, het kon niet meer... Je mocht maar 51 worden... Maar je zou zo trots op M. zijn!
Dat je mijn bijzondere ventje niet mag meemaken, is zo oneerlijk!
Ook al ben je altijd in mijn hart, het gemis wordt daarmee niet minder...
Ik wil je gewoon hier hebben, naast me... Met M.ap op je arm, gek doen met hem, op hem passen, hem knuffelen, hem kusjes geven, hem verwennen zoals oma dat doet, hem jouw warmte en liefde geven die jij zo uitstraalde... Gewoon hier, dichtbij ons!
Ik ben moeder zonder moeder,
Dat doet zoveel pijn!
reacties (0)