Sjah, van alles...

Zo, de laatste blog schreef ik toen M. precies 11 maanden was. Inmiddels zijn we alweer 2 weken verder en vieren we over 17 dagen (!!!) zijn 1ste verjaardag! Het jaar is zó onwijs snel voorbij gegaan, maar aan de andere kant voelt het alsof hij er altijd al is geweest :-) !

Afgelopen maandag met M.ace naar het CB geweest voor de 11 maanden check én de nare prikken. Met 9 maanden was hij 9325gram en 72cm (ze zeiden 74, maar maandag bleek in de computer daar dat het 72 was) en afgelopen maandag was hij 9920 gram en 75 cm.

Zijn curve qua gewicht is duidelijk aan het afbuigen geslagen en ze zei dat hij nog een klein beetje mag afbuigen, maar dat hij dan zijn lijn wel weer zou moeten gaan oppakken... We gaan het zien!

Vorige week zondagochtend heb ik M.ace uit bed gehaald en had hij blijkbaar zijn bed ondergespuugd. Niet zoveel achter gezocht, dus naar beneden gegaan, want hij zijn schoentje was gezet de avond ervoor! Hij vond het reuze interessant en de pepernoten die erbij lagen, vond hij wel het allerleukst, hihi! Vervolgens een fles pap gegeven (hij moet meer melk eigenlijk binnen krijgen, vandaar de fles pap), maar binnen 1 minuut lag alles op de grond... De rest van de dag wilde hij niks eten en nauwelijks drinken. 's Middags gingen we naar een verjaardag en daar kwam ongeveer de rest van zijn maaginhoud in 1 grote golf naar buiten :-(

En sindsdien? Is M.bcompleet van slag! Eten wil hij eigenlijk niet (als hij op een hele dag 1 boterham eet is dat veel op het moment) en drinken komen we niet veel verder dan 200-300ml per 24 uur.

Donderdag naar de huisarts geweest en 's avonds zelfs nog naar de HAP omdat we het niet vertrouwden... Hij bleek een keelontsteking te hebben, maar viraal, dus geen kuurtje.

Sinds vorige week is hij hele dagen op en af aan het huilen, echt ontroostbaar aan het huilen. Afgelopen nacht opnieuw een volledig overstuur kindje in m'n armen die ontroostbaar was, dus besloten om weer de HAP te bellen, want blijkbaar zit hem iets goed dwars. We hebben besloten te wachten tot de ochtend en vanmorgen om 08:30 uur hadden we een afspraak. Zijn keeltje zag er eigenlijk al best weer redelijk uit, dus het enige wat ze kon bedenken was verstopping (omdat hij afgelopen week nauwelijks een poepbroek heeft gehad, ondanks zijn laxeermiddelen die hij elke dag gebruikt)...

We zijn dus weer naar huis gegaan en we proberen hem zoveel mogelijk te troosten, maar jeetje! Wat vreselijk om je kindje zo te zien! Sinds vorige week ben ik 24 uur per dag met hem bezig omdat hij niks wil en alleen maar kan huilen (óf soms lachen, er tussenin is eigenlijk niks). Deze week staat mijn sociale leven dus even op een héél laag pitje (sorry voor de mensen die me echt kennen...)

Volgens mij heeft hij ook onwijs pijn van een tand/ tanden, dus flink met dentinox in de weer en toevallig van de week pure licodaïne (of hoe je het schrijft) gekregen om eventueel een beetje achter in zijn mond aan te stippen voor de keelpijn (dit vond ik geen goed idee, omdat het verdovend werkt, dus niet gebruikt), maar vanavond dus gebruikt om zijn tandvlees een beetje in te smeren. Dit leek toch wel wat te helpen. In Dentinox zit dezelfde werkzame stof, dus voor het slapen gaan toch maar gewoon ingesmeerd daarmee...

Verder werk ik sinds vorige week een dag extra in de week. Best oké, maar deze week was ik daar dus even niet zo blij mee, ik wilde bij m'n kind zijn en ging huilend naar m'n werk omdat hij krijsend z'n armpjes naar me bleef uitsteken toen ik wegging... Snik!

Zo, een heel verhaal, maar wil graag én alles bijhouden én lekker even van me afschrijven, dus 2 vliegen in 1 klap ;-) !