Jeetje, vandaag 7 weken zwanger!
Dat ik dat ooit mee zou maken, had ik een maand geleden niet durven denken, dromen en hopen!
Deze week wel vaak erg beroerd geweest. Niet alleen misselijk, maar gewoon een compleet belabberd gevoel, niet erg fijn, maar ik klaag niet, want heb het er graag voor over!
Daarbij zijn mijn darmen nu hun eigen reis aan het maken volgens mij, want ze doen ALLES wat ze niet moeten doen, wat bij mij veeeeel pijn en last geeft ;-) !
Ik heb prikkelbaar darm syndroom, dus weet gelukkig waar het vandaan komt en kan het daardoor redelijk goed handelen, maar het is wel echt heel vervelend!
Donderdag, nog 4 nachtjes, en dan hebben we onze eerste echo! Whaaa, ik word spontaan gek als ik er aan denk! Dan draait m'n maag om van de zenuwen! Ik hoop zo dat we ons wondertje zullen zien mét kloppend hartje! Ik zal denk ik van de tafel rollen van blijdschap!
Verder wordt mijn gevoel onderdrukt door het ziek zijn van mijn mama... Ik heb het gevoel dit allemaal echt niet te kunnen zonder haar! We hebben altijd zulke plannen en dromen gehad als ik ooit zwanger mocht zijn... Als ik bij haar was, gingen onze gesprekken ook altijd wel over het hoe en wat, wanneer ik zwanger zou zijn. Daar konden we uren over kletsen en dromen...
En nu is het eindelijk zover en kunnen we niks. Niks van de dromen die we samen hadden, komen uit, omdat die rotziekte alles verpest!
Het doet zo'n ongelooflijke pijn als ik er aan denk dat mijn allerliefste mam leeft in de wetenschap dat ze er binnenkort niet meer zal zijn, dat ze dood gaat! Ik vind het zooo vreselijk, dat is met geen pen te beschrijven! En dan woon ik ook nog eens ver weg! Ik kan niet 'even' langsgaan wanneer ik dat wil. Als ik wil gaan, moet ik eerst opvang voor de hond zien te regelen (en hoe behulpzaam en meelevend bepaalde mensen in het begin waren, hoe moeilijk en weinig behulpzaam zijn ze nu)... Vaak lukt dat dus niet en zitten we vast aan de dure uitlaatservice, wat ik ook nog zielig vind voor Baico, want dan zit hij het grootste gedeelte van de dag toch alleen... Dus sjah, vaak is het zo'n gedoe voordat ik uberhaupt in de auto zit en er ben... Word er erg verdrietig van!
Nou, ik heb nu wel even genoeg van me afgeschreven. Sorry dat ik jullie ermee lastig val, maar BB is dan toch redelijk 'neutraal' terrein.
Jullie moeten niet denken dat ik nu minder blij ben met mijn zwangerschap hoor, want daar ben ik onwijs dankbaar voor! En als alles goed mag gaan, zal dit hummeltje mij zeker alle kracht geven om door te gaan! Ik zal zielsveel van ons wondertje houden en ik zal er alles aan doen om hem/ haar alle liefde te geven die een kind in het leven nodig heeft.
Het is alleen allemaal zo dubbel!
Hele dikke knuffel en veel liefs,
Nimawish
reacties (0)