Alweer 400 dagen bb...

Vandaag is het 10 april 2011 en ik ben alweer 400 dagen actief hier op bb!

Nimawish Standaardview
	Leeftijd: 25 jaar Woont in: Nederland Partner: Verloofd ~ 19-05-2012 Zwanger: Nog niet zwangerNOD: 23 Apr 2011 Beroep: Juf (groep 1/2) Vlindersterretje* - 2010
	Online: 1 uur geleden. Laatst gewijzigd: 9 dagen terug. Lid sinds: 400 dagen
| Profiel | Berichten | Foto`s (16) |Carrousel | Kinderen (1) | Blog (93) | Polls (0) | Vragen | Agenda (11) | Notepad | Tempkaarten (3)

Helaas is tussen mijn vorige en deze 4de ballon een nachtmerrie werkelijkheid geworden en heeft het zwanger worden en een kindje mogen krijgen ineens een hele andere betekenis gekregen. Mijn allergrootste wens die ik in mijn leven had... mama worden... zou ik met alle liefde op willen geven als ik daarmee mijn grootste wens die ervoor in de plaats is gekomen, uit zou kunnen laten komen: Mijn liefste mam weer beter maken en haar (en ons hele gezin) uit deze vreselijke nachtmerrie halen!Helaas weten we dat dit een wens is tegen beter weten in, want voor mijn mama is geen genezing meer mogelijk, mijn mama zal mij niet meer mama zien worden en voor mijn mama is het einde van haar leven in zicht! En dat terwijl ze vorige week pas 51 is geworden! Het is echt een vreselijke nachtmerrie en er lijkt gewoon geen einde aan te komen!

Vandaag gaat mijn moeder de laatste dag van haar 1ste chemokuur in en tot nu toe slaat ze zich er redelijk goed doorheen. We hopen van harte (en zij zelf ook) dat ze van de week naar huis kan en mag!

Afgelopen week heeft mijn moeder versneld moeten kiezen of ze al dan niet met chemo wilde gaan starten. Een onmenselijk keuze, aangezien beiden een slechte afloop zullen hebben en de chemo absoluut geen garantie is dat het ietsje beter gaat worden. De boodschap van de longarts was in ieder geval dat als ze níet met chemo zou starten, ze hoogstwaarschijnlijk volgende week al zou komen te overlijden!Na vele gesprekken heeft ze uiteindelijk besloten het gevecht aan te gaan. Hoe dapper is ze?!

Het moeilijke is en blijft in het hele verhaal dat aan mijn moeder zelf niks te zien is... Ja, haar hals is opgezet, maar verder is er niks te zien en heeft ze weinig last... En dat terwijl ze dood- en doodziek is! Gelukkig delen we als gezin alles met elkaar en zijn we heel open, tot verbijstering en verbazing van sommige mensen. We praten openlijk over de dood en hoe wij in deze nachtmerrie staan. Natuurlijk zijn we kapot van verdriet, maar daarbij zijn en blijven we nuchtere Hollandse mensen en deinzen niet terug voor de realititeit, want dat heeft geen zin! Naast de vele heftige, emotionele gesprekken, maken we ook gewoon lol met elkaar en we liggen soms helemaal dubbel, dit geldt ook voor mijn lieve mama! Ze is zo ontzettend sterk en dapper! Ik was altijd al trots op haar, maar ik heb nu helemaal diep respect voor haar!

Lieve meiden, dank jullie wel voor al jullie onwijs lieve berichtjes en jullie medeleven! Ik vind het bijzonder hoeveel steun ik/ we krijgen! Bedankt!

Heel veel liefs,
Nimawish