... Dat zou het zijn als ik tóch zwanger was geweest, maar uiteraard is dat niet het geval...
Gisteravond/ vannacht flink ongesteld geworden...
- Na 5 dagen af en toe een veegje bloedverlies te hebben gehad
- Na 5 dagen tussen hoop en vrees geleefd te hebben
- Na 5 dagen in onzekerheid geleefd te hebben
- Na 5 dagen gillend gek geworden te zijn
- Na 5 dagen stiekem tóch weg te dromen bij het idee 'als ik zwanger zou zijn'
- Na 5 dagen jullie gek maken
- Na 5 dagen 100x per dag het toilet te bezoeken
- Na 5 dagen alles voelen in je buik wat je maar kan voelen
- Na 5 dagen slecht slapen (nog slechter dan ik altijd al doe)
- Na 5 dagen WACHTEN, WACHTEN, WACHTEN
Ik kan dus wel zeggen dat ik nu op ben, dit breekt me écht op! Ik ben moe, ik wil niet meer, ik kan eigenlijk niet meer en toch ga ik elke keer weer door... Al 18 maanden achter elkaar... En als er dan wat hulp geboden zou worden, heb je tenminste nog het gevoel dat er íets gebeurd, maar zoals jullie weten moeten wij gewoon zelf aankloten (sorry voor mijn taalgebruik) en dus iederen maand door zulke dagen gaan!
Ach ja... 'Je moet het loslaten' word er dan gezegd... Ten eerste is dit na 1,5 jaar écht onmogelijk en ten tweede word het door mijn lijf niet toegelaten, want elke maand speelt mijn lijf wel weer een ander spelletje met me... Misschien bewust om het spannend te houden ofzo?!?
Lieverds, bedankt voor jullie medeleven de afgelopen dagen. Jullie waren echt superlief en zoveel berichtjes gekregen en zoveel duimen die voor me gedraaid hebben! De duimen mogen voor ons in de rustmodus... Misschien dat jullie over een week of 2 ze weer willen inzetten?!?!
Dikke zoen en knuffel,
Nimawish
reacties (0)