Hoe het is gegaan...

Vanochtend om 08:00 uur was dus onze afspraak bij de huisarts, jeetje, wat was ik zenuwachtig zeg!

En waarvoor? Sjah... Het voelt toch als een nieuwe (drastische) stap in het hele proces om een kindje te mogen krijgen.

We waren netjes op tijd en werden netjes op tijd naar binnen geroepen. Hij heeft eerst geluisterd en was héél begripvol (het is onze nieuwe huisarts, zitten we nu een half jaartje) en vooral ook heel meelevend toen ik vertelde over de miskraam.

Eerst dus even over de miskraam gehad. Ik had aangegeven dat ik het nog steeds moeilijk vind en omdat ik het echt als een mini-bevalling heb ervaren en een vrucht(zakje) van een cm of 5 ben verloren, heb ik nog steeds mijn vraagtekens bij de duur van mijn zwangerschap.

Hij gaf aan dat je met een week of 6 een klein vruchtzakje kan verliezen (van een centimeter of 2). Ik gaf aan dat het bij mij wel een stuk groter was... Hij zei dat hij nooit met zekerheid kan zeggen hoe lang ik zwanger was, maar hij zei dat mijn verhaal past bij een miskraam tot 13 weken... Dus sjah, echt een antwoord heb ik niet, maar de kans is dus wel aanwezig dat ik een stukje langer zwanger was dan gedacht.

Hij vroeg ook hoe lang ik zowel lichamelijk als geestelijk nog bezig ben geweest om te 'ontzwangeren'. Ik gaf aan dat ik lichamelijk vrij snel hersteld was en dat dus ook mijn cyclus vrij snel weer netjes op gang was gekomen. Ik gaf aan dat het vooral geestelijk heel heftig is en heel moeilijk, zeker omdat je nu nog steeds niet opnieuw zwanger bent.

Hij was zooo begripvol en zei ook: Het is zo oneerlijk, je bent zwanger, met de hele verandering in je hormoonhuishouding van dien en dan ineens is het dood en is het afgelopen... Voor de man is dat heel moeilijk, maar voor de vrouw, met alle schommelingen en veranderingen in de hormoonhuishouding én het lichamelijke gedeelte is het helemaal moeilijk, want in het lijf van een vrouw speelt het zich allemaal af.

Kan je niet vertellen hoe blij ik ben om gewoon van een 'specialist' erkenning te krijgen van mijn gevoel en ervaring!

Maar, oke... Dan het stukje dat ik nog steeds niet opnieuw zwanger ben. Hij vroeg hoe mijn cyclus verloopt: netjes, redelijk regelmatig en uit én de ovulatietesten en nu het temperaturen blijkt duidelijk dat ik een ovulatie heb.

Hij zei dat in combinatie met het feit dat ik al zwanger ben geweest, het een goed teken is! Hij zei ook dat nu hij dit zo hoorde dat hij zeker weet dat ik nog zwanger kan worden, maar dat we moeten kijken hoe en waarom het dan zo lang duurt...

Hij keek dus al naar Niels en zei: 'Jou wil ik dus eerst onder handen gaan nemen...' Hij krijgt dus een zaadonderzoek en over ongeveer een week komen we terug voor de uitslag en krijg ik een inwendig onderzoek om o.a. te kijken naar de ligging van mijn baarmoeder.

Tijdens de echo na mijn miskraam werd gezegd dat mijn baarmoeder nogal in het midden lag. De huisarts vertelde dat bij de meeste vrouwen de baarmoeder óf naar voren gekanteld ligt óf juist naar achteren, maar dat er ook genoeg vrouwen zijn bij wie de baarmoeder dus recht in het midden ligt en dat heeft helemaal niks te beteken en het is gewoon een constatering zei hij.

Al met al erg opgelucht dat het achter de rug is en dat hij ons wil gaan helpen. En helemaal ook blij dat de eerste stappen gewoon bij de huisarts gebeuren, dat voelt toch fijner en persoonlijker dan bij een gyneacoloog... Hij zei ook dat we stapje voor stapje gaan kijken, maar dat het wel betekent dat het wat medischer allemaal gaat worden... Maar ja, alles hebben we over voor onze grootste wens: Een kindje van ons samen!

Fijne dag meiden en ik hou jullie natuurlijk op de hoogte!

Liefs, Xx