10-09-`10

Vandaag is het 10-09-'10, de dag dat ik uitgerekend zou zijn van ons kleine Vlindersterretje...
Negen maanden zijn er alweer voorbij en nu zou het moment aangebroken zijn dat ik ons kindje eindelijk in de armen kon houden.

Vandaag moet ik werken en dat voelt niet fijn, want op mijn werk is het ook misgegaan in januari.... Het liefst zou ik vandaag thuis zijn en gewoon me even ellendig en verdrietig voelen, maar ja, zo werkt dat helaas niet. In de maatschappij is een miskraam toch een vaak onbegrepen ervaring... Alleen als je het zelf hebt meegemaakt, kan je inschatten hoe heftig het kan zijn. Sommige mensen zijn heel lief en kunnen zich een inleving maken, maar er zijn ZOVEEL mensen die er totaal geen idee van hebben! En dan heb ik het niet alleen over mensen verder van je af, maar in mijn geval zelfs familie die ermee omgaan alsof er niks is gebeurd en alsof het niks voorstelt...

_____________________________________________________________________

I keep yo so close to my heart,
everyday, even still.
I'll never let your memory go,
never have and never will!

_____________________________________________________________________

Lief klein Vlindersterretje van mij,

Ik had je 9 maanden willen dragen met alle liefde.
Je was te klein en te zwak om te groeien, daarom kon je niet bij ons blijven...
Elke dag is het een gemis,een kindje dat er niet (meer) is...
Ik ga door met leven en probeer sterk te zijn.
Toch valt dat niet altijd mee, zeker niet op bepaalde momenten!
Je was oh zo gewenst en we keken zo uit naar jouw komst.

Lief kleintje, ook al ben je er niet meer, en schitter je nu als een mooi
sterretje aan de hemel...

Ik heb je voor altijd in mijn hart gesloten!!!

XxX