Wat een rotdag!

22-12-10 02.00 sóchtendsvroeg... wat een buikkrampen ineens!! Superheftig ook. Het leek ook even steeds heftiger te worden. Door gevoelige darmen was ik wel gewend aan wat buikkrampen maar op de een of andere manier gaat er van alles door je hoofd als je zwanger bent! Zijn dit weeën? Gaat het gebeuren? Uiteindelijk was het allemaal vals alarm en waren het hoogstwaarschijnlijk mijn darmen :S Zal wel iets verkeerds hebben gegeten, haha! Goed.. nog geen uur later kon ik eindelijk terug mijn bedje in en viel vrijwel meteen in slaap. 22-12-10 12.30 werd ik wakker... 12.30? Zo laat? Meestal wordt ik supervroeg wakker van een flink druk beebietje in mijn buik. Voel ik m'n kleine uk al heel vroeg lekker volop bewegen! Ondanks het feit dat ik heeeerlijk had uitgeslapen was ik verder een beetje in de war... de kleine liet weinig van zich horen en had ik totaaaal geen harde buiken. Dit is de laatste weken wel anders! Goed, ik was door een diepe slaap vrij "mellow" die dag en stond op off. (misschien mijn kleine ook een dagje?) Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat je toch lichtelijk in paniek raakt als je ineens je kleine amper nog voelt. Op een gegeven moment was ik het beu en probeerde dan ook zo "rustig" mogelijk onze uk wakker te maken. Kan moeilijk gaan zitten porren als een gek, dus deed het met enige voorzichtigheid. Heb verder geen angelsound in huis (anders zit ik de hele dag met zo'n ding op mijn buik) maar gelukkig kan vriendlief al wekenlang het hartje luid en duidelijk horen met zijn blote oor op mijn blote buik. Laat hij nu juist de hele dag aan het werk zijn. Het is overigens niet zo dat ik helemaal niks voelde maar vergeleken met normaal maakte ik me toch zeker zorgen! Als ik dan een beetje duwde aan de ene kant "verschoof" de kleine wel. Kwam dit doordat ik duwde? Of werd uk wakker? Doordat ik de hele dag duf op de bank had gezeten en me druk had zitten maken om die kleine smste ik mijn vriend om te vragen of hij me kon oppikken om samen om boodschappen te gaan. Ben ik er in ieder geval even uit en wie weet wordt ukkie wakker als ik lekker bezig ben. 17.00 kwam hij aanrijden. Ik trok meteen mijn jas aan en probeerde zo snel als ik kon ( waggel waggel) naar de auto te lopen. Eenmaal in de auto kwam alle spanning eruit! Ik voel zo weinig... hij meteen de verloskundige gebeld en die stuurde ons vrijwel direct door naar het ziekenhuis. Ons kleintje is altijd ontzettend druk in de auto (kennen meer mensen dit btw?) Nu voelde ik al wel meer beweging dan de hele dag maar nog steeds zo veel minder... ik ben me er van bewust dat hoe verder je bent, je steeds minder zal voelen omdat er gewoonweg geen ruimte is om flink te kunnen bewegen. Ondanks dat vond ik het zorgwekkend dat dat ineens zoveel minder kon zijn. In het ziekenhuis werd ik meteen aan de ctg gelegd en Hoppa... daar was je! Luid en duidelijk een hartje.. oh wat was ik opgelucht, blij, gespannen! Verdorie wat een rotdag! Wil je dat aub nooit meer doen, zo weinig van je laten "voelen"!!! Half uurtje aan de ctg gelegen, even een echo gehad om vruchtwater te controleren. Nou alles wat gewoon prima! Hoe nuchter ik dan ook ben, hoe relaxed normaal gesproken mijn "modus" staat. Vandaag had ik een ROTDAG! Hormonen? wie zal het zeggen. 23-12-10 nou volgens mij heeft ukkie wel door hoe erg mama was geschrokken en beweegt weer volop! Moet om het half uur enorm plassen er steken overal weer elleboogjes, voetjes en noem maar op uit! Kindjelief moet binnenkort maar gewoon komen! Als die hormonen mij de laatste paar daagjes/weken zo ontzettend labiel/emotioneel maken (vandaag was daar overigens niks van te merken) dan worden het erg gezellige feestdagen haha!