Mijn zwangerschap + foto`s
Het is nu bijna 4 maanden geleden dat ik zwanger was en daarom dacht ik laat ik is een blog gaan maken over mijn zwangerschap. Het is ook al bijna 1 jaar geleden (31-05-2011) dat we erachter kwamen dat we een positieve test in onze handen hadden.
Al 2 weken nadat we de positieve test in onze handen hadden konden we naar de verloskundige toe voor een intake en een halve week later voor een echo om te kijken hoever we waren. Ik weet nog goed dat we super zenuwachtig waren en dat we eigenlijk zoiets hadden van volgens mij is het een grap en krijgen we zo te horen dat we niet zwanger zijn. Maar toen we bij de echo waren zagen we een prachtig klein wurmpje wat klopte! We liepen naar buiten en keken elkaar aan van wouw het is dus echt zo. Hier is de 6 weken echo.
Daarna konden we weer komen voor een echo om te kijken hoe het er voor stond en wanneer de uitgerekende datum was. We kregen toen te horen dat we 08-02-2012 uitgerekend waren. In de tussen tijd hadden we het al bijna iedereen verteld dat we in verwachting waren. Iedereen om ons heen reageerde positief en was heel blij voor ons. Rond deze tijd gingen we ook al voor spulletjes voor de uitzet kijken want natuurlijk konden we niet wachten en hadden we al wat spulletjes gezien die we graag wilden. Hier is de wagen die we super graag wilden. We hebben hem via marktplaats gekocht en hij ziet eruit als nieuw!
Ondertussen groeide mijn buik ook goed. We gingen ook nog op vakantie naar Zuid-Frankrijk en daar was mijn buik echt enorm! Waarschijnlijk door de warmte waardoor ik vocht vasthield. Ik was toen 13 weken. Hier zie je er een foto van.
Na de vakantie begon ik ineens ook leven te voelen in mijn buik. Dat was met 16 weken. Wat was dat speciaal zeg en ook heel fijn en intiem want alleen ik was degene die het voelde want verder voelde niemand het nog. Wat wel vervelend was rond deze tijd is dat ik veel bloedverlies had. Iedere keer was ik bang dat het mis was maar gelukkig stelde de verloskundige ons gerust en werden we doorverwezen naar de gynaecoloog voor verder onderzoek. Daar bleek alles gelukkig goed te zijn en lag mijn placenta tegen me rug dus niet voor de uitgang. Wat het bloedverlies dan was dat was eigenlijk altijd een raadsel.. Hier de echo foto die we toen meekregen.
Drie weken later begon ook mijn vriend leven te voelen in mijn buik. Nu konden we samen genieten van het kindje dat in mijn buik groeide vaak was het in bed dat we het beste de plopjes konden voelen. Maar wel was het vaak dat ik wat voelde heel duidelijk maar mijn vriend net niet dus hij moest zich echt concentreren om iets te voelen. Ook kwam de 20 weken echo eraan.. Super spannend natuurlijk want wat nou als ons kindje niet gezond is.. wat doen we dan? En natuurlijk wat zal het worden.. Iedereen dacht een meisje en zelf dacht ik een jongen en we kregen ook te horen dat het een jongetje zou worden en ook kregen we te horen dat hoe ver ze konden kijken op de echo dat alles er goed uit zag en dat we nu nog meer konden gaan genieten. We hadden ook hele mooie echo foto's meegekregen en mooie filmpjes. Ze zijn allemaal mooi dus ik plaats er hier wel even 1.
Daarna gingen we lekker genieten van alles en konden we leuke jongens spulletjes kopen. We hebben meteen een spijkerbroekje en blouse gekocht en nog wat blauwe dingetjes. Wat wel minder was is dat ik voor 50% moest gaan werken i.v.m de vele harde buiken. We hebben in deze periode ook nog een heerlijke strandwandeling gemaakt met mijn ouders. Daar hebben we natuurlijk prachtige foto's gemaakt. Hier was ik trouwens 24 weken.
Na deze weken begon eigenlijk alle ellende. Ik was op het werk en ik stond te knippen (ik ben kapster) en ik merkte dat ik steeds een pijnlijke harde buik kreeg waar ik niet goed van werd. Ik had oog op een klok en zag dat er regelmaat in zat dus heb daarna de verloskundige gebeld en ik moest meteen naar huis en mocht 1 week niet werken. De volgende ochtend werd ik wakker van super veel pijn en ik lag er zelfs van te huilen dus me vriend zei ik bel de verloskundige maar dat wou ik niet ik had zoiets van het gaat wel over. Hij heeft toch gebeld en ze is meteen gekomen. Ze had inwendig gevoeld en toen voelde ze dat het week aanvoelde maar geen ontsluiting wel moest ik naar het ziekenhuis om even een inwendige echo te laten maken. Daar aangekomen kreeg ik dus een inwendige echo die er goed uitzag niks om je zorgen om te maken totdat ze de echo anders deed en ze zag toen iets heel anders dat het er niet goed uit zag en ik gelijk aan de weeenremmers en longrijpingsprikken moest. Het overviel ons heel erg en wisten niet goed wat we moesten denken want ja aan zulke dingen denk je niet voordat je zwanger bent. In die avond werd ik per ambulance overgeplaatst omdat ons werd verteld dat hij 1 deze dagen zou komen! We kregen een rondleiding over de nicu zodat we zagen wat we konden verwachten. Gelukkig is er niks gebeurd die week en mocht ik weer naar huis maar ik moest wel bed rust houden.
Na deze verschrikkelijke week was het iedere keer ziekenhuis in ziekenhuis uit.. Ik werd heel goed in de gaten gehouden en mocht zo min mogelijk doen. Na een aantal weken hebben we een rolstoel geleend zodat ik af en toe nog even naar buiten kon samen met mijn vriend. De weken vlogen gelukkig voorbij! Wel zag ik het na een tijdje niet meer zitten ik werd steeds ongelukkiger en raakte op.. Ik kon niet meer en werd zo gestoord van de pijn en iedere keer maar weer naar het ziekenhuis en dan toch maar weer naar huis toe. Vaak lag ik dan even aan de ctg die er dan zo uitzag.
Met 37 weken konden we naar de gynaecoloog toe om te bespreken of ik ingeleid kon worden. Die man had alle respect voor ons omdat we al zo lang bezig waren. Hij belde met de afdeling en een week later hadden ze plek voor ons! Wat waren we blij eindelijk zou deze ellende afgelopen zijn en krijgen we ons kindje. We hebben toen snel nog wat foto's gemaakt. Hier heb ik even 1 voorbeeld de rest kun je terug vinden in 1 van mijn blogs.
Deze week dat we nog even met zijn tweeen zouden zijn gingen we alle laatste dingen regelen voor de komst van ons kindje. Maar zover kwam het niet want twee dagen later begon in de nacht de bevalling vanzelf! Eerst wou ik niet naar het ziekenhuis toe het zou toch wel weer vals alarm zijn. Maar nee mijn vriend belde en we konden gelijk komen daar aangekomen bleek ik al 4cm te hebben. Ik was denk ik nog nooit zo blij geweest eindelijk deed het iets dat dacht ik op dat moment. Daarna ging het snel en waren we 5 uurtjes later na een super fijne bevalling de super trotse ouders geworden van een prachtige zoon Lucas Benjamin!
Na de bevalling kon ik genieten was ik alle ellende van de zwangerschap vergeten en kon ik eindelijk weer is genieten. Nu kijk ik er op terug als een mooie maar ook echt rot zwangerschap. Ik had een prachtige buik was maar weinig aangekomen ben er altijd goed uit blijven zien.. Maar niemand heeft dat ooit naast de familie dan kunnen zien! Dat vind ik echt zo erg ik heb nooit met mijn hoogzwangere buik kunnen showen niemand heeft mij mooi zwanger gezien.. Als ik nu zwangere vrouwen zie die trots lopen te showen met hun prachtige buik word ik jaloers maar tegelijkertijd geniet ik van onze prachtige zoon en daar denk ik dan aan. Maar ik zou zo over een paar jaar weer zwanger willen zijn het houd me niet tegen na deze zwangerschap en ik ben wel een beetje bang maar dat mag toch.. Tenslotte kan elke zwangerschap slecht verlopen. Hier is onze prachtige zoon waar we ontzettend gek op zijn en waar we super veel van houden. Het was deze zwangerschap het meer dan waard.
-xxx-
reacties (0)