29 weken!

Wauw vandaag 29 weken! Wie had dat durven dromen.. (gelukkig wij samen wel maar mensen om ons heen twijfelden wel is) Maar wat zijn wij blij dat hij nog steeds in mijn buik zit en weer 1 week verder zijn. Elke keer kijken we weer uit naar de woensdag want dat is dan 1 week verder. Maar toch is het elke dag met opstaan weer spannend wat zal er vandaag gebeuren.. Maar tot nu toe is er nog niks geks gebeurt! Het gaat niet slechter maar ook niet beter. Gister avond heb ik toch voor alle zekerheid mijn verloskundige gebeld omdat ik heel erg veel slijm verlies had echt van die grote klonten. Ze wou het zeker voor het onzekere nemen en toch even kijken of ik niet al ontsluiting had. Dus is ze langs geweest gelukkig heb ik geen ontsluiting dus dat was erg fijn om te horen. Maar waarschijnlijk is het wel een deel van de slijmprop geweest. Mocht het meer worden of bloed er bij zitten of weer harde buiken met regelmaat krijgen moet ik meteen bellen. Ze ging ook nog even kijken hoe hij ligt en hij ligt nog steeds hetzelfde met zijn hoofdje beneden zo ligt hij al ander halve week (als wat ik weet) Vanmorgen moesten we ook terug naar het ziekenhuis voor de na controle. Het was helemaal geen aardige of lieve vrouw (die ik tot nu toe alleen maar had gehad daar) dus dat viel wel even tegen.. Ze heeft ook geen onderzoeken gedaan of ergens naar gekeken. Ik vroeg me wel af hoe mijn baarmoederhals er nu uit zou zien of die misschien verkort is maar daar hoefde ze niet naar te kijken. We hoeven ook niet meer op controle in het ziekenhuis maar gewoon bij de verloskundige. Omdat het best wel vermoeiend is om iedere keer daar heen te gaan voor niks.. Mocht ik doorverwezen worden door de verloskundige kom ik wel weer daar terecht tot en met de 32 weken. Het is nu gewoon plat blijven liggen en afwachten. Zondag avond is de oma van mijn vriend overleden dus dat is best emotioneel geweest. Ik heb helaas door mijn omstandigheden geen afscheid van haar kunnen nemen. Vrijdag is de crematie maar iedereen raad me af om er heen te gaan omdat het toch een hele middag is wat dus best zwaar kan zijn. Maar ik wil er heel graag heen en voor mijn gevoel moet dat ook omdat ik ook geen afscheid heb kunnen nemen. Dus ik weet echt niet wat ik moet doen mijn gevoel zegt je moet gaan om van haar afscheid te nemen maar mijn lichaam zegt niet gaan omdat je het niet trekt en misschien wel harde buiken gaat krijgen en het is ook vermoeiend.. Ik ga er nog is goed over nadenken en dan zie ik het wel.