VRIJDAG DE 13DE VERVOLG.....BEVALLINGSVERHAAL

Geboorteverhaal van Marino


Vanmorgen had Mama de wekker gezet om 07.00 uur, maar na even gesnoozed
te hebben kwam ik om 07.30 uur ineens tot de ontdekking dat het gevoel
in me buik niet was zoals ie de afgelopen dagen was.

Ik had al een paar dagen harde buiken, en de laatste 2 zelfs met alles wat ik deed!


Deze keer voelde ik dat dit meer waren dan harde buiken, ze waren niet pijnlijk maar wel hoogst irritant.

Goed ik ben Sterre en Vito wakker gaan maken om naar school te gaan.

Toen Sterre bij me in de keuken stond, vertelde ik haar dat ik denk dat haar broertje vandaag zou komen, ik voelde het gewoon.


Om 08.00 uur had ik weer die irritante steek en harde buik, ik heb de tasjes ingepakt en rond 08.15 uur opweg naar school.

De buurvrouw reed met me me naar school en ik vertelde wat ik vermoedde
hihi, dat ik dus weeen had en wel om het half uur, maargoed het waren er
pas 2 dus we zeggen nog niet heel veel.

De buuf haalde allemaal rampscenarios, stel dat je water breekt in de
auto, of je bevalt toch niet met mij naast je hé haha, we moesten er
hard om lachen.

Om 08.30 uur op school voelde ik er weer 1 en vertelde tegen de juf dat
het best eens kon zijn dat iemand anders de kinderen ophaalde


In de wandelgang vertelde een ouder me dat ik erniet uitzag...BEDANKT ALSNOG!!

Waarschijnlijk was dit het befaamde bevallingshoofd die ik dus al 3
maanden schijn te hebben hahaha, dus vanzelfsprekend geef ik er weinig
aandacht aan


Rond 09.00 uur waren we weer thuis en hebben de  buuf en ik een peukie
gerookt, ik toch wel lichtelijk zenuwachtig aan het worden voor wat er
komen ging, want ik was ervan overtuigd, vandaag gaat het gebeuren!


En om 09.00 uur had ik weer zo'n wee (lees beetje irritante harde buik)


Ik ben naar binnen gegaan en heb een beetje op de computer gerommeld, en
mijn vriendinnetjes op babybytes op de hoogte gesteld wat er was, na
veel succeswensen e.d ben ik om 10.00 uur naar boven gegaan en heb ik
Mario op de hoogte gesteld dat ik om het half uur waarschijnlijk een wee
had, hij kwam omhoog uit bed en zei, aaaah dat begint toch pas om het
half uur..????

Hij draaide zich vorstelijk om en legde zijn kopppie weer in de kussen,
nouja ook goed, ik heb het gezegd riep ik terwijl ik weer naar beneden
ging.


Ijsberend door het huis keek ik mijn vluchttas na en vulde hem wat aan, de camera in de tas en de fotokaartjes erbij.


Om 11 uur besloot ik te gaan douchen want stel je voor dat dit wat is,
dan wil ik toch wel lekker fris en gewassen zijn en daarbij zouden in de
douche de weeen versterken zeggen ze altijd!

Heerlijk was het onder de douche en Mario kwam er ook bij en we gingen
samen eens kijken om de hoeveel tijd het was...nu was het toch wel om
het kwartier, maar nog steeds niet pijnlijk ofzo dus we zien wel wat er
gebeurt.

We hebben nog even samen staan janken, want dit is toch de eerste keer
dat ik beval zonder Oma*, zonder mijn Oma en ook mijn vader was er niet
meer!

Oma Romijn is geboren op de 13de van Mei en Oma Teeuwisse op de 13de van
Juli, dus al met al een heel speciale datum! Alsof het zo moest zijn.


Half 12 waren we weer aangekleed beneden en besloten toch maar om
iedereen op de hoogte te gaan stellen want je weet maar nooit, de
krampen waren nog steeds regelmatig!

Mario is de kinderen gaan halen en ondertussen belde ik het ziekenhuis
want wilde toch wel even laten checken of er iets van onsluiting aan de
gang was, want met Vito ging het ook allemaal zo snel!

Opa belde me om 11.45 uur Mario had hem al ingelicht, terwijl ik met hem
aan de telefoon hing, harde steekbuik, 5 minuten later heb ik tante Jen
gebeld, harde steekbuik, en weer 5 minuten later Tante Mona gebeld,
weer harde steekbuik, maargoed nog steeds niet lang aanhoudend, dus
chillex er is nog niet veel aan de hand.

Tante Mona stond in de Jumbo en heeft haar kar met boodschappen laten
staan en was binnen no-time hier ter plekke, haha ze besloot gelijk mee
te gaan naar het ziekenhuis..


Opa arriveerde ook en rond een uur of 13.00 uur waren we in het ziekenhuis

Ik werd aangesloten aan de ctg en daarop was te zien dat er activiteit
was, maar niet om over naar hui ste schrijven, de dienstdoende zuster
kwam dan ook melden dat het er niet naar uitzag dat ik vandaag zou
bevallen!

Ja oké maar de gyneacoloog komt toch ook wel even kijken he want ik
wilde wel weten waar ik aantoe was! Ik vertelde dat Vito ook zo snel en
met dezelfde soort weeen!


Die gyn kwam rond half 2 en constateerde dat ik 6 CENTIMETER ONSLUITING HAD!!!

Ik had dus toch gelijk en schrok er best even van!

Hij vertelde dat ze de vliezen gingen breken en hij er dan zo was
en hier schrok ik nog meer van, want heel stiekum was ik er nog niet
echt klaar voor, ik had me zooooooooo ingestel dop de 22ste haha


Na een half uur ofzo (pin me er niet op vast) kwam de zuster terug en
vroeg hoe het met me ging, ze had gelezen dat ik bij de psycholoog van
het ziekenhuis was geweest!

Uiteindelijk is besloten om de vliezen niet gelijk te breken, maar even
af te wachten hoe mijn lichaam het zou gaan doen, zo kon ik even mentaal
voorbereiden denk ik dat hun gedacht hebben!


Uiteindelijk is mijn lichaam zelf aan de slag gegaan en kwam er schot in
de zaak, rond 16.00 uur heeft de gyneacoloog mijn vliezen gebroken en
toen volgde er het echte weeenwerk!

Ik vond ze nog redelijk te doen en kon nog steeds lachen tussen de weeen door, ook Mario maakte grapjes over de 4de


Tante Tonia kwam ook nog even op de verloskamer en dat was toch ook weer even een gek moment, dus janken ze lijkt zoveel op oma*

Rond een uur of 16.30 uur kwamen de weeen toch echt goed heftig en werd
er gekeken hoeveel onsluiting ik had 10 CENTIMETER dus ik kon mee gaan
persen als ik voelde dat Marino naar voren kwam.

Op een gegeven moment had ik het idee dat ik hem naar voren voelde komen dus gyn en zuster erbij en kon ik gaan persen.

Doodeng vond ik het en werkte dan ook een beetje tegen, ik had helemaal
geen persweeen of het gevoel dat mijn lijf zoals bij Vito hem eruit
wilde drukken dus dat was best lastig en maakte dan ook best een beetje
drama

Uiteindelijk na veel toespraak van Mario de zuster en de Gyneacoloog die
zei als je je best doet issie er zo, hij zite r echt voor en ik zie al
haartjes ging er een knopje om, ik probeerde hem er met alle macht uit
te werken.

Ik moest halverwege even stoppen en zuchten, maar man man man wat een
hell hahaha ik voelde Marino gewoon zitten en brande als de hell,
volgens Mario heb ik hem zelfs nog iets teruggeduwd, maar uiteindelijk
ben ik ervanaf gekomen zonder kleerscheuren en is meneertje na 10
minuten persen geboren, oh oh oh wat was ik blij dat ie er eindelijk
was!!!

Daarna nog de placenta eruit met flink geduw maar ook dat is allemaal
goedgekomen, en geen hechtingen, Mama mia wat was ik blij....IK BEN
ERVANAF!!!
Je hebt gelijk een half uur aan de borst liggen lurken, je pakte gelijk goed!


Mijn arme schoonzus Jennifer moet over 4 maanden bevallen ik hoop niet
dat ze een tegenzin heeft gekregen door mijn laatste drama
kwartiertje...sorry Jen!

Marino Vinci Nelis geboren op Vrijdag 13 April 2012 met een gewicht van 3075 gram

en 50 cm, hiermee ben jij de grootste van de 3.

WELKOM KLEINE MOOIERD!!



Je bent sprekend je broertje als je er net uit bent, maar je zus zit er ook in!

Rond 17.00 uur kwam iedereen jou bewonderen, de wachtkamer zat zwaar vol voor jou
al je ooms en tantes en Opa natuurlijk, en ook al je neefjes en nichtjes waren van de partij
Maar de aller aller allerbelangrijkste waren natuurlijk je broer en zus
kijk is hoe trots ze zijn..
Sterre
was een beetje terughoudend en vond het echt spannend, en Vito was
gelijk heel nieuwsgierig en belangstellend naar jou..!!!

Wat een geluk!
Maar tegelijkertijd ook weer zooooooo onwerkelijk!

Na een douche zijn we 3 uur na de geboorte alweer thuis!