De laatste loodjes duren net zo lang als de wachtweken..

Nu snap ik pas hoe iedereen zich de laatste weken van de zwangerschap voelt nu ik zelf ook 37.4 weken ben..

Dat wachten, niet weten wat je te wachten staat maar ook dat je bij elk symptoompje denkt: zou dit iets betekenen.. extra afscheiding, zou dit iets zijn? Oeh kramp al de hele week.. indalen? En dan kom je bij de vk en die zegt nou meid, hij is nog lange niet ingedaald.. wat zijn al deze krampjes en dingetjes dan?

En wat bedoel ik nou met hetzelfde als de wachtweken.. nou ik hoef het denk ik niet uit te leggen maar als je dus moet wachten op wanneer je mag testen en dan toch een paar dagen voor NOD test.. die dagen. En weetje, dan weetje dat je 14 dagen moet wachten na de ovulatie. Maar de laatste weken van de zwangerschap heb je geen dagen waar aan je je kunt vasthouden. Jaaa dat de baby mag komen na 37 weken. En dan is het wachten..

En dan heb je nog van die mensen om je heen die positieve energie geven: NOTTT! vooral als ze zeggen:'meid het is de eerste, die blijft echt wel tot 41 weken of langer zitten.' Jaaaa heel bemoedigend dit.. die woorden, of dat zinnetje.. Ik wil hem niet horen! En als ik dát zeg.. nou nou nou. ' je kan je er maar beter op instellen dat die later komt anders zit je zo te wachten.. ' meid wat denk je dat ik nu elke dag en nacht doe?

Oké het klinkt als zeuren, maar komop er zijn meer dames die zo denken toch?

Btw: ik ben er niet klaar mee, ik ben er klaar voor. Of hoe leg je het uit, hij mag echt blijven zitten tot 40 weken maar ik ben zoo nieuwsgierig naar hem! En hoe ik het ga doen, hoe mijn lieve vriend het gaat doen. Hoe het ouderschap ons gaat staan.. dat dus.

Ik ben er echt niet klaar mee, voel me goed, voel me fijn zwanger. 💙