Besnijdenis!

Nou het was afgelopen zaterdag zo ver, L is eindelijkkkkkkk besneden alhamdulilah! 

Zoals jullie misschien nog van een tijdje terug weten stuurde de besnijdeniskliniek in Utrecht ons weg met het verhaal dat hij teveel vet rondom zijn piemeltje had en dat we maar terug moesten komen als hij kon lopen dan zou het wel weggetrokken zijn. Nou een tijdje terug ging ik langs, en zeiden ze weer dat ze het afraden om dezelfde reden. Ik dacht echt van nu is het genoeg geweest na me al 2 x eerder weggestuurd te hebben, volgens mij is dat gewoon de bouw van mijn zoon en ik wil niet dat ie straks 4 of 5 jaar is voordat ie een keertje besneden kan worden! Dus ik gebeld, en ik mocht langskomen bij de besnijdeniskliniek in Amsterdam omdat ik gewoon graag een second opinion wou. De arts daar vond dat het prima gedaan kon worden, wel extra goed verzorgen na de besnijdenis etc etc maar hij zag geen extra reden om nog langer te wachten door dat kleine heuveltje vet aan het begin van zijn pipi.. Pff wat was ik blij om dat te horen want dat is wat voor gevoel ik zelf al heel lang had! Ben echt blij dat ik niet meer naar die doktoren van de kliniek in Utrecht heb geluisterd, wie weet hoe lang het anders nog had geduurd. 

Maar goed, dus zaterdag hadden we om 13.30 een afspraak, en ik was extreem nerveus. Vooral omdat hij nu al 15 maandjes is, en alles al heel veel door heeft. Hij was zo vrolijk s'morgens, ik voelde me zo schuldig dat ik hem erheen moest brengen en hij had nog niks door meskin :(
Ik ging samen met mijn man en mijn schoonvader naar de kliniek en we mochten gelijk door naar de dokter toen we binnen kwamen. In de brief die we hadden gekregen stond dat hij een middel zou krijgen dat hem eerst een beetje slaperig zou maken, toen we daar aankwamen gingen ze hem gelijk klaarmaken op die operatietafel.. Dus ik zei hij moet toch eerst dat middeltje krijgen? Nee hoor zei de dokter, daar zitten ook bijwerkingen aan dus we gaan gewoon gelijk verdoven en dat werkt gelijk dus we gaan ook gelijk besnijden. Ik vond het zoooooooo zielig, mijn kleine mannetje die werd met zijn beentjes vastgebonden aan die tafel, het liefste had ik hem weer opgepakt en mee terug naar huis genomen! Maar goed het moest nou eenmaal gebeuren en beter nu dan nog later.. Hij heeft heeeeeeeeeeeeeeeel hard gehuild toen die paar verdovingsprikjes erin gingen en de tranen stonden ook in mijn ogen, maar daarna heeft hij aan zijn fles liggen zuigen terwijl ik zachtjes tegen hem praatte en door zijn haartjes streek. Mijn man was aan het kijken bij de arts wat hij precies deed enz, nou ik keek 1 keer naar beneden en werd gelijk helemaal licht in mijn hoofd en kreeg het gevoel dat ik moest overgeven, ik heb echt een heleeeee zwakke maag wat bloed enz betreft dus ik maar focussen op mijn kleine mannetje en hem aan blijven kijken. 

Het is alhamdulilah goed gegaan, ze hebben het goed gehecht en binnen maximaal 15 min was het allemaal gepiept. Ik vond het wel raar dat ze gelijk begonnen en niet even de tijd namen om ons voor te bereiden en eventjes stap voor stap te zeggen wat ze gingen doen, maar goed het belangrijkste was dat ze het gewoon goed deden voor mij en gelukkig heeft mijn man een sterkere maag :p en het allemaal op de voet gevolgd. 
Op de terugweg naar huis heeft L nog heel zielig gehuild en hij keek ons allemaal echt superrrboos aan, echt van wat hebben jullie met mij gedaan haha poor baby.. Toen we thuiskwamen viel ie redelijk snel in slaap nadat ik hem nog een zetpilletje had gegeven en heeft ie 2 uur geslapen. Gelukkig was hij weer redelijk zichzelf toen ie wakker was, opa had een kadootje voor hem meegenomen dus daar zat ie lekker mee te spelen, en hij begon alweer gelijk te lopen door het huis! Ik was echt opgelucht want ik maakte me echt zorgen (tsja wanneer doen moeders dat niet :P) maar het ging dus al heel snel weer heel goed met hem! Elke keer als ik zijn luier verschoon doe ik een flinke dot witte vaseline die we van de arts hadden meegekregen erop en dat samen met zijn luier beschermt hem denk ik genoeg zodat hij er helemaal geen last van heeft alhamdulilah. Nu op dag 3 na de besnijdenis vind ik het er al heel goed uit zien, in het begin was het allemaal nog heel opgezwollen en rood, maar dat valt nu al reuze mee! 

Al met al is het me daarom dus toch nog meegevallen, hoewel ik echt iedereen aanraadt die zijn zoontje wilt besnijden om het gewoon echt zo vroeggggg mogelijk te doen. Mocht ik ooit nog een zoon krijgen insha'allah, het liefste gewoon voor 1 maand al! Als ze nog helemaal niet bewegen, en geen bewustzijn hebben ervan is het gewoon echt veel beter.. Nou nu is het gewoon achter de rug gelukkig, hopelijk hersteld mijn mannetje heel gauw helemaal insha'allah. Ik wou gewoon eventjes mijn verhaal kwijt hihi.. Hoop dat met jullie ook alles goed gaat verder en veel liefs van ons!