Angst en Onzekerheid
Wat een dag, oh jee wat een zenuwen.
Hebben we met 7 weken een mooie echo gehad (net als vorige keer) bij Geertgen in Elsendorp. Zag ik het weer helemaal zitten, maar toch ook die onzekerheid.
De volgende echo was afgelopen zaterdag. Bij 9 weken. De eerste echo bij de gewone echoscopiste in de buurt. Ik was goed zenuwachtig, de laatste keer dat we hier geweest waren was toen ik 10 weken zwanger was de vorige keer en toen kregen we te horen dat het hartje al bijna een week niet meer klopte. Was gestopt bij 9 weken en 3 dagen. Dus zo eng om hier weer heen te gaan.
Het was een chaotische dag, we moesten er al om tien voor half negen zijn (zaterdags) en de echoscopiste was er nog niet eens, die kwam er aan haasten met tassen vol met handdoeken. Ze moest dus ook nog alles gereedmaken en aanzetten. Niet echt een fijn welkom.
Maar gelukkig maakte het beeld en geluid alles goed.
Een mooi kloppend hartje en de groei naar behoren.
Weer iets meer zekerheid voor dit moment. Nog een paar dagen wachten voordat we weer echo krijgen, vandaag dus bij de Fontys Paramedische school. Voor studenten een mooie oefening en voor ons een gelegenheid om nog eens te kijken hoe het met frummel gaat.
Natuurlijk ook erg zenuwachtig, want vandaag de vorige keer is het hartje gestopt, iets waar ik nu ook weer heel bang voor ben. maar een verschil. De vorige keer had ik wekelijks een kleine bloeding of roze afscheiding vanaf week 5 en nu nog niks. Tot afgelopen zondag.
Een miniscuul stukje weefsel of afscheiding was wat roze/roodachtig. Mijn angst sloeg toe. Geen bloeding, neeee. (Doordat je in het kannetje plast voor moeders voor moeders, zie je natuurlijk alles!)
De keer daarna met plassen een heel klein beetje oranje/roze/rood bij het afvegen.
Fijn om dan naar de doop van je neefje te moeten. Het 2e kindje van mijn zusje. Ze had er alle begrip voor dat we iets later waren en snapte natuurlijk dat mijn hoofd er ineens niet voor stond.
Helaas zag dus iedereen dat er wat met me aan de hand was, terwijl er ook mensen waren die dus nog niet wisten dat ik zwanger ben.
Ik heb nog een uur gehuild bij haar thuis, tijdens het opmaken, lenzen indoen. Dus dat lukte voor geen meter.
Helaas dus ook geen mooie foto's met de familie en m'n neefje. maar dat kon me effe niks schelen, daar had ik totaal geen behoefte aan.
Daarna nog 1 keer met plassen beetje afscheiding die roze gekleurd was. Maar verder niet meer.
Ook geen pijn. Dus ik hoop dat het meevalt.
Gisteren maar thuis gebleven om bij te komen, want ik was echt niet tot werken in staat. Vanmorgen maar wel gegaan, want thuis werd ik ook maar onrustig.
Ben er vandaag niet echt bij en heb alweer paar keer gehuild. Maar ik moet nog even hoop houden.
Hoop dat de echo straks lukt en we een kloppend hartje zien en weer een beetje groei. Dan zal ik wat geruster zijn. maar echt gerust dat zal nog wel even duren.
Ik hou jullie op de hoogte.
reacties (0)