Bevallingsverhaal Rani

Om 00.45u in de nacht van zaterdag op zondag braken mijn vliezen. Gelukkig zat ik net op de wc en niet in de zetel of zo. Eerst gebeurde er niets en ik had goede hoop dat ik nog wat zou kunnen slapen. Maar om 1.15u kwam de eerste wee en die was ineens al goed krachtig. En drie minuten later nog één en nog één en nog één. Ik heb nog geprobeerd om ze aan te kunnen in bad maar dat was een foutje. Ik kon ze helemaal niet aan en dan was ik ook nog nat. Gelukkig was mijn man ondertussen wakker en die heeft mij dan geholpen met afdrogen en aankleden. Aangezien er toen nog ongeveer dertig seconden tussen de weeën zaten kon ik dat echt niet meer zelf. Alles ging ook supertraag vooruit omdat ik telkens maar heel weinig tijd had om iets te doen. Nu goed, uiteindelijk ben ik in de zetel gaan zitten tot mijn man was aangekleed en het hoogstnodige in de auto stond. De koude buitenlucht deed wel een beetje deugd. Ik denk dat we rond 2.15u effectief naar het ziekenhuis vertrokken zijn. Jullie snappen wel dat de rit de absolute hel was. Mijn man heeft de verlosafdeling gebeld toen we vertrokken met de vraag of de anesthesist kon klaarstaan voor een epidurale want ik trok het echt niet meer. Maar dat ging niet want zowiezo willen ze eerst de ontsluiting onderzoeken. Maar de dokters vn wacht slapen in het ziekenhuis dus hij kon er wel snel zijn. Daar toegekomen stonden ze mij al op te wachten. Jas uitdoen enzo was niet simpel met al die weeën. Ondertussen moest ik echt schreeuwen wantde pijn was niet te harden. Ik had al 5 cm, oef. Ergens rond 3u heb ik de epidurale gekregen en wee na wee voelde ik de pijn wegzakken tot niveau menstruatiekrampen. Ik werd opnieuw onderzocht en had ondertussen 6cm, dat ging goed vooruit. Een halfuur later kwam de vroedvrouw weer checken of het nog steeds zo vlot ging en ja hoor, 7cm. Ik heb mij dan even beziggehouden op mijn tablet. Bij de volgende controle had ik een goeie 7cm. Het leek dus af te zwakken maar da's niet verwonderlijk na een epidurale. Ik besloot om te proberen wat te slapen. Ik draai mij daarvoor op mijn zij en de harttonen op de monitor vallen weg. Nu goed, kwestie van monitor opnieuw te plaatsen. Dat lukte niet en de vroedvrouw zei dat dat gebeurt als de baby zakt, dan zijn de harttonen moeilijker te vinden. Dus ze onderzocht mij nog eens, het was ondertussen ietsje voor 5u. En ik had zowaar 10cm, baby zat heel laag want ze kon al een oortje voelen. Gynaecoloog werd gebeld en toen die er was, mocht ik persen. De dokter zou het niet meer gehaald hebben moest ik geen epidurale gehad hebben. En om 5.18u is Rani geboren, ik heb dus niet lang moeten persen. En tussen het persen door kon ik meekijken en ik zag het hoofdje dus ook verschijnen. Ik heb haar ook zelf aangenomen en op mij gelegd, ze weende onmiddelijk heel krachtig maar ze was ook snel rustig. En ik heb tijdens de bevalling zelf ook geen pijn gehad. Dat was bij Lana wel anders! Ik ben niet geknipt en niet gescheurd, ook dat was heel erg fijn, vooral achteraf dan. Alleen kwam de placenta niet, die hebben ze er manueel uitgeprutst (niets van gevoeld) Dat gaat gepaard met iets meer bloedverlies dan normaal. Daarom kreeg ik medicatie om de baarmoeder onmiddelijk krachtig te doen samentrekken. Voordeel: geen naweeën! Echt een droombevalling eigenlijk. Omdat het nog nacht was hebben ze ons het eerste uur met rust gelaten. Rani heeft in dat uur al beide borsten gedronken. Daarna werd ze gewogen enzo. En omdat het nog nacht was hebben ze ons op de verloskamer alleen gelaten tot aan het ontbijt. Daarna zijn we verhuisd naar de kraamafdeling.

De zwangerschap was zwaar maar de bevalling quasi perfect!