Mijn dochter van twee vraagt nog zo een keer per week 'melkje'. Ik probeer haar meestal af te leiden maar soms valt ze al eens en is ze erg verdrietig. Dan helpt alleen melk geven. Nu, sinds ik zwanger ben is de melk langzaam teruggelopen. Op zich voor mij geen reden om te stoppen, zij heeft het niet echt meer nodig maar het is zo'n fijn momentje. MAAR de gevoeligheid van miin borsten is drastisch toegenomen. En dat is de reden dat ik liever niet heb dat ze nog vraagt. Ze hapt goed, ze doet het helemaal volgens het boekje (al twee jaar, dus goed getraind) en toch doet het nu echt hels veel pijn. Dus ik bereid me er al mentaal op voor dat het bij de geboorte van de baby ook zo zal zijn. Bij Lana hield de pijn vier weken aan en tegen dat ze vijf weken oud was, was er echt niets pijn meer. Alsof mijn zenuwen dood waren. Nu weet ik dat ze enkel sliepen en nu weer helemaal wakker zijn! Hopelijk gaan ze bij de volgende baby sneller slapen, ik heb geen zin om nog eens die hel door te maken. Nu ja, zelfs als het zo is, ga ik het toch doen hoor. Maar het is nu al.een beetje met tegenzin.
En dan hoor ik hier soms verhalen van vrouwen die stoppen met bv omdat het pijn doet en omdat het hun zo is ingebrand dat het geen pijn mag doen als baby goed aanligt en daar worden ze onzeker van. Qua kloven enzo ben ik het daarmee eens, een baby die goed aanligt zuigt geen kloven normaal gezien. Maar die initiële pijn is volgens mij wel normaal. Wel bij de ene erger als bij de andere natuurlijk. Ik vind het jammer dat ze dan nooit gehoord hebben dat het best ook pijnlijk kan zijn, zelfs als mogelijke oorzaken zijn uitgesloten. De pijn gaat echt over maar man man, wat moet ik nu weer tandenbijten! Gelukkig geen 10x per dag maar maar heel af en toe. Ik had het trouwens zonder kolf nooit volgehouden die eerste maand, die pijn was echt onmenselijk. Ik ga er in april weer helemaal voor maar de kolf staat wel klaar! Al hoop ik em niet nodig te hebben in het begin. Hopelijk gaan mijn zenuwen in mijn borsten rap terug 'slapen'.
reacties (0)