Vroeggeboorte, angst en onzekerheid

Daar zit ik dan, vanuit mijn ziekenhuisbed. Op mijn babybytes pagina zie ik dat ik mijn zwanger status nog niet eens aangepast heb. Ik was uitgerekend op 23 september 2022. Compleet uit het niets besloot onze dochter echter al met een termijn van 35 weken dat ze er genoeg van had in mijn buik. Op 20 augustus 2022 werden wij al trotse ouders van een prachtig meisje.

Omdat ze natuurlijk een aantal weken te vroeg was, had ze wat opstartproblemen. Ze had moeite met goed doorademen, waardoor ze al vrij snel aangesloten werd op een CPAP apparaat. Dit apparaat hielp haar om beter door te kunnen ademen. Na een week mocht deze ondersteuning er af en liet ons meisje langzaam vooruitgang zien. Na drie weken (en dus eigenlijk een termijn van 38 weken) mochten we naar huis. Op enkel wat reflux klachten na leek het prima te gaan met onze dochter.

Thuis hebben we twee fijne weken gehad. Ik heb heerlijk genoten van mijn gezin en vond het super fijn om ook weer samen met mijn andere dochter thuis te zijn. Helaas werd ik vorige week al snel van deze roze wolk afgedonderd. Mijn oudste dochter werd grieperig. Het begon met ontstoken oogjes, diarree en wat verhoging. Uiteraard ook met een hoop snot. Helaas kreeg de jongste dus ook al snel een flinke snotneus, wat al snel vermeerd werd met verhoging, diarree en niet meer drinken. Omdat zij nog zo jong is (en prematuur) mochten we direct terug naar het ziekenhuis komen, om te beoordelen of ze wellicht ondersteuning nodig had.

Vanaf het moment dat we in het ziekenhuis waren, werd ze in korte tijd doodziek. Ze liet zelfs meerdere ademstops zien met als gevolg dat ze blauw werd en gestimuleerd moest worden om weer door te ademen. Ze werd daarom al snel overgeplaatst van de kinderafdeling, terug naar de afdeling neonatologie voor opnieuw ondersteuning via de CPAP. Gelukkig werden we gerustgesteld en werd er aangegeven dat dit beeld vrij passend is bij jonge kinderen die een zware virusinfectie doormaken. Het zou wel beter gaan als ze zou gaan opknappen van het virus.

Inmiddels zijn we een week verder en knapt ze goed op van het virus. Op de hart en zuurstof monitor blijft ze echter flinke afwijkingen laten zien. Ze heeft meerdere (zeg maar gerust ontzettend veel) bradycardieën per uur waarbij haar hartslag korte tijd zakt tot 30/40 en de saturatie daarin ook mee zakt tot ongeveer 70 à 80. De cardioloog heeft al meegegeven maar geeft aan dat het veroorzaakt wordt door een vagale prikkel en dat er geen afwijking aan het hart is. Toch willen ze voor de zekerheid nog extra onderzoeken in zetten, omdat de frequentie wel erg hoog is van het aantal bradycardieën. 

Waar we gisteren enigzins gerustgesteld werden door de cardioloog, is dat vandaag alweer ongeslagen in onrust, omdat de afwijkingen die de monitor laat zien in hevigheid toenemen. Ook de kinderarts geeft toe niet helemaal te weten wat dit nou precies veroorzaakt. Het is nu weekend, dus er wordt geen actie ondernomen nu. Morgen wordt er weer verder gekeken.

Ik moet deze dag dus nu weer doorkomen terwijl ik ondertussen geprikkeld wordt door de constante alarmen van de monitor. Ik leef tussen hoop en onzekerheid. Het is fijn om dit even van me af te kunnen schrijven op babybytes.