Sterilisatie staat gepland

Geschreven om mijn gedachten op een rijtje te zetten, om mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik verwacht verder geen oordelen, of kritiek...

Het is een feit. Mijn man gaat onder het mes, onze kinderwens is voltooid.
Na twee mooie kinderen dachten we compleet te zijn, maar mochten we een jaar geleden na toch nieuwe babykriebels ons derde kindje ontvangen. Na twee dochters kregen we een zoon.
Ik kan nu zeggen dat we echt compleet zijn. Onze minderen hebben een klein leeftijdsverschil (in 3,5 jaar van geen kinderen naar een compleet gezinnetje).
En dat maakt ook wel dat we zeggen dat het goed is zo, het is intensief om ze alle drie te bieden wat ze nodig hebben (nu maar ook op termijn natuurlijk), de zwangerschap was mede door corona, bekkenklachten en depressie zwaar, het herstel bij de derde heeft lang geduurd en na een jaar voel ik mij eindelijk weer een beetje mijzelf. De hormonen hebben lang negatieve impact gehad op mijn leven, en de bekkenklachten zijn ook na een jaar na intensieve dagen nog voelbaar. Het is goed, om definitief te zeggen dat we gezegend zijn met drie kinderen.
De achterbank van de auto is vol, de kamers in het huis zijn allemaal vol, ik wil mijn lichaam en het gezin niet nogmaals belasten met een zwangerschap. Ook voel ik geen rammelende eierstokken meer en wordt ik niet meer 'jalours' van zwangersschapsaankondigingen, we zetten een punt achter dit hoofdstuk. Ik geniet van de tijd die ik langzaam aan weer voor mezelf terug krijg, voor de nachten slaap die ons gegund zijn, en dat de kinderen steeds zelfstandiger worden.

Het geeft rust te weten dat het besluit definitief is. Dat ik niet elke maand voor mezelf moet overwegen wat ik 'wil',. omdat mijn verstand wat amders zegt dan mijn hormonen.
En toch is er dat stemmetje dat zegt: ben je niet te jong, zijn de kinderen niet te jong om dit te besluiten, wil je ondanks de hektiek niet echt nog een kindje op termijn.
Nu nog leren omgaan met dat stemmetje, want mijn gevoelens en hormonen zijn niet altijd de beste raadgevers weet ik uit ervaring ;). Gelukkig is mijn man een verstandige man en kan hij me hierin goed ondersteunen.
Een gezinnetje onderhouden doe je tenslotte samen, en samen hebben we besloten te gaan genieten van wat ons gegeven is. Rond de eisprong die gedachten temmen moet lukken, als ik er naar zou luisteren zou ik de komende 12 jaar nog non-stop zwanger zijn ;).

Dank voor de vele jaren hier samen. Ik ga langzaam aan echt afscheid nemen van babybytes, omdat ik in een andere fase van het leven aangekomen ben.
Ik vond het fijn om jullie support te hebben, met alle vragen bij jullie te komen en me gehoord te voelen, te delen in ervaringen. Enorm dankbaar voor deze site en haar leden.
Xx.