Huilen tijdens echo en een fantastisch zusje

Vandaag was het dan eindelijk tijd voor de eerste echo! Vanwege bloedverlies mocht ik met 7 weken komen, dat doen ze normaal niet bij mijn verloskundige. Super fijn dat ze dit aanboden. Ik was behoorlijk zenuwachtig!
Mn man en ik waren met z'n 2tjes (kids mogen niet mee naar echo), dat gebeurt bijna nooit meer sinds we een kind hebben. Samen naar de echo voelde echt als een romantisch maar super spannend uitje samen. Maar goed, ik had me ingesteld op een inwendige echo want dat moest vorige zwangerschap zelfs met 9 weken nog, maar ze wilde toch eerst uitwendig proberen. En ja hoor, binnen 3 seconde zag ze het kloppende hartje!😍 Ik brak en begon echt onwijs te huilen. Waar ik bij m'n vorige zwangerschap juist heel stabiel werd, gaan mn emoties deze keer juist alle kanten op. En ookal is ons kindje pas 1cm en lijkt het nog op een boontje, m'n hart vulde zich direct met liefde.... wat een bijzonder moment. Na de echo hebben m'n man en ik een lunch van broodjes én taart to go gehaald in het centrum wat er lekker op een bankje hebben opgegeten. Heerlijk zo'n date zonder kind, lekker samen dromen over hoe het staks zal zijn....
Toen we ons zoontje ophaalde bij m'n zusje stond me een leuke verassing te wachten. M'n zusje had de prenatal gereserveerd voor een halfuur, ik mocht samen met haar een geboortepakje uitzoeken! Weer tranen met tuiten natuurlijk, wat een mooi cadeau. Dus m'n zoontje ging met m'n man mee wij reden naar de prenatal. We zijn dik geslaagd met een prachtig uniseks pakje, wat en besef nog intenser maakt. Wat een topdag!