Hij staat en loopt los!!

Ja, jullie lezen het goed. Ruben kan sinds vanavond los staan en lopen.

Ik was een beetje met hem aan het oefenen voordat hij naar bed ging.

Hij kan namelijk al een hele poos staan, al 3 maanden, en stapt ook al bijna net zo lang de kamer rond, als hij zich maar vast kan houden.

En elke keer als ik hem neerzette dan stond hij wel stevig, maar ik denk dat hij het nog een beetje eng vond, en dus ging hij elke keer netjes zitten of kruipen. Hij ging dan namelijk heel rustig en gecontroleerd zitten. Je kon wel zien dat hij zijn spieren onder controle had.

Maar goed, hij ging maar niet los staan. Dus de laatste dagen heb ik hem elke keer als ik hem neerzette, aangemoedigd dat hij het kon en dat het niet eng was.

Nou, ik denk dat het zijn vruchten afgeworpen heeft, want vanavond was het zover hoor.

Hij bleef staan. Eerst een beetje wiebelig, maar al snel vond hij zijn evenwicht. Toen ging ik voor hem staan (stond eerst nog achter hem) en keek hij me aan van ‘zo mam, nou doe ik het toch mooi even.’ Daarna gooide hij z’n handjes in de lucht van blijdschap! Echt zo schattig!

Hij wilde alweer gaan zitten, maar ik dacht ‘kom, we gaan nog even verder proberen.’

Dus ik zette hem weer op zijn voetjes en moedigde hem aan om naar mij toe te lopen. Hij twijfelde nog een beetje, maar al snel zette hij z’n ene voetje en daarna de andere, toen weer de ene, etc. Tot hij dichtbij genoeg was om zijn armpjes naar mij uit te strekken en mij vast te pakken. Wat was ik trots op hem!

Daarna gauw de camera gepakt en het hele ritueel opnieuw gedaan. En ja hoor, hij bleef het doen. En een behoorlijke tijd ook. Hij corrigeerde zichzelf zelfs als hij dreigde te vallen. Hij had er echt schik in. Hij straalde van oor tot oor. Heerlijk om hem zo te zien.

Dus de komende dagen gaan we natuurlijk lekker verder oefenen. Nog even en hij rent!

Al met al is het dus toch gelukt voor zijn eerste verjaardag. Niet zo snel als zijn mama, die liep al met 10 maanden, maar zeker toch wel sneller dan het gemiddelde. Hihi, wat kan je als moeder dan trots zijn zeg!