Hij zit, hij staat....nog even en hij loopt!

Kleine jongetjes worden groot…..en het gaat zo ongelooflijk snel!!

Ruben gaat namelijk sinds 4 januari zelf zitten. En sinds gisteren gaat hij zelf staan!

Hij kon al even los zitten, maar sinds 4 januari kan hij het uit zichzelf. En sindsdien doet hij bijna niets anders.

Hij heeft ook een loopstoel, sinds kort, en ook die gebruikt meneer om alles te onderzoeken. Zo weet hij zich voor de kasten te manoeuvreren en dan de deurtjes open te krijgen om er vervolgens iets uit te willen pakken. Gelukkig is dat laatste nog niet gelukt, omdat ik er, tot nu toe, nog elke keer op tijd bij kon zijn om hem tegen te houden.

Gisteren had hij dan ook de la met kaarten ed. ontdekt. Ik was er nog net op tijd voordat hij hem er helemaal uittrok. Tjonge jonge, wat zijn die kleintjes snel zeg!!

Maar goed, dit doet hij net zo goed zonder loopstoel hoor. Hij gaat dan half kruipend, half tijgerend naar de kasten toe en gaat ervoor zitten. Ook dan krijgt hij de deurtjes open, zit hij vol bewondering naar de inhoud ervan te kijken, om daarna te beslissen wat hij er eens uit zal trekken. Haha! Het is wel geweldig om hem zo bezig te zien hoor!

Gisteren ging Ruben dus voor het eerst uit zichzelf staan. We waren op verjaardagsvisite bij mijn oom en net voordat we weg wilden gaan besloot hij dat ie nog even zou gaan staan!

Hij zat op de bank, in het hoekje bij de leuning. En in één beweging draait hij zich om, gaat op z’n knieën zitten, trekt zich op aan de leuning, gaat staan om vervolgens de telefoon te grijpen die aan de andere kant van de bankleuning stond. Wat een actie, echt geweldig!!

Vanmorgen was ik boven bezig om wat dingetjes op te ruimen voordat ik Ruben aan zou kleden. Ik had hem even in z’n bedje gezet, die overigens al een standje lager stond. En net op het moment dat ik terug zijn kamer inloop is hij bezig om zich op te trekken aan de spijlen om vervolgens dus weer te gaan staan.

Ik heb maar meteen z’n bedje en box op de laagste stand gezet, voordat meneer eruit kan kukelen. Want daar zitten we natuurlijk niet op te wachten.

En maar goed ook dat ik dat gedaan had, want nog geen twee uurtjes later, Ruben zat lief in de box te spelen, besloot hij dat hij ook daar maar eens moest gaan staan.

Hij pakte de spijlen zette z’n voetjes tegen de rand en daar ging hij op z’n beentjes!

En springen, lachen en kraaien van plezier toen hij eenmaal stond! Hij vind het helemaal het einde!

Nog even en meneertje loopt! Ach, ondanks dat het zo snel gaat vind ik het toch ook wel heel erg leuk hoor. Ik was ook zo snel, dus hij heeft het niet van een vreemde. Ik stond met 8 maanden en met 10 maanden liep ik los. Ruben staat dus ook met 8 maanden. Nu maar afwachten hoe snel (of langzaam misschien) hij zich verder ontwikkelt. Het maakt mij niet uit hoor, maar de rustige dagen zijn wel over.

Ik ben in ieder geval een hééééééle trotse mama!!

Hier nog wat fotootjes....

Hier is hij gaan zitten, heeft de Bodhrán (Ierse trommel) gepakt en is gaan trommelen!

Vanmorgen in de box kon ik er eindelijk een foto van maken dat hij zelf stond, helaas nog niet dat hij gaat staan.