Eindelijk het einde in zicht!!

Hier nog even een update van mij, voordat het allemaal gaat gebeuren!!

De afgelopen weken gaat het met mij niet zo lekker meer. Van week 36-39 heb ik bijna continue voorweeën en pijnlijke harde buiken gehad, met nachten waarin ik de halve nacht op was om ze weg te puffen. Dan opeens stopte alles en achteraf bleek ook nog eens dat het totaal niets had gedaan. Alles zat nog potdicht. Dit was vooral heel erg vermoeiend en putte me best uit. Ook was het erg frustrerend, omdat ik elke keer dacht dat er iets zou gaan gebeuren, maar elke keer stopte het weer.

De laatste 2 weken is het wonderbaarlijk rustig qua weeënactiviteit, maar ben ik bijna continue beroerd en lig zo’n beetje 5 van de 7 dagen van de week op bed. Ik ben dan misselijk, heb hoofdpijn, ben duizelig en draaierig, hou ineens veel vocht vast, dan stijgt m’n bloeddruk en ga zo maar door. Mijn urine en bloeddruk zijn nog wel elke keer oke. Of nou ja, m’n bloeddruk is wel wat hoger, 130/85 en 140/90 (normaal is het 120/70) , maar echt alarmerend is het niet.

De kleine daarentegen vind het nog prima in mama’s buik en heeft dus ook besloten om voorlopig niet te komen. Maar ik ben op en kan eigenlijk niet meer, en ik heb straks ook nog m’n energie nodig om te bevallen.

Daarom heeft de verloskundige gelukkig besloten dat ik ingeleid ga worden. Eerst wilde ze nog proberen om me te strippen, omdat ik wel heel graag thuis wil bevallen. Maar omdat alles nog helemaal potdicht zit is dat geen mogelijkheid. En wachten was ook niet verstandig meer, omdat ik dan alleen maar meer uitgeput raak. Nu is dus de enige mogelijkheid om eerst de baarmoedermond te laten verweken en dan te gaan inleiden. En helaas kan dat alleen maar in het ziekenhuis. Ik vind het erg jammer, omdat ik zo graag thuis had willen bevallen, maar om zo nog een week door te moeten blijven lopen had ik me ook niet voorgesteld en is ook niet verstandig. Dus ik heb me er overheen moeten zetten en accepteren dat het nu gewoon beter is. Uiteindelijk gaat het erom dat de kleine ter wereld komt en wij allebei gezond zijn en blijven. En daar heb ik alles voor over. En als alles goed gaat mogen we toch direct weer naar huis en dat is wel een fijn vooruitzicht.

Vandaag is dus de dag. Het is allemaal gelukkig best snel gegaan. Gisteren heeft de verloskundige overleg gehad met het ziekenhuis, daar kon ik meteen terecht voor onderzoek en bespreken van hoe en wat verder. Op één of andere wonderlijke wijze was er, in de 4 uur die tussen het bezoek aan de verloskundige en het ziekenhuis zat, ineens een beetje opening gekomen in de baarmoedermond. Dat was dus veelbelovend! De verloskundige daar heeft nog geprobeerd om een beetje te strippen en de rest van de avond heb ik veel harde buiken en krampen gehad. Het heeft nog steeds niet doorgezet in een bevalling, maar misschien is nu de baarmoedermond nog verder verweekt zodat ik straks sneller ingeleid kan worden en misschien vandaag al m’n kleintje in m’n armen kan hebben.

Om 8 uur moet ik me melden in het ziekenhuis. Dan gaan ze de standaard onderzoeken doen en aan de hand daarvan wordt bepaald wat er precies gaat gebeuren. Waarschijnlijk moet ik dan de hele dag blijven en hopelijk word ik dus vandaag dan ook ingeleid om te bevallen. Ik ben erg benieuwd hoe het allemaal gaat verlopen en wanneer ik dan eindelijk mijn wondertje in mijn armen kan sluiten.

Jullie zullen hopelijk snel meer horen.