To be? Or not to be?

Zaterdag ochtend word ik wakker gemaakt door mijn jongste, ik draai mij om en op dat moment voel ik wat vloeien. Ik denk... Nee he? :o Dus ik check en ja hoor, bloed :(

Ik wek mijn partner en geef m opdracht even naar onze jongste te gaan want ik bloed. Die doet dit en onder luid gekrijs van onze jongste, die eigenlijk mama wil ga ik naar het toilet, alwaar het bloed er echt uitloopt. Dit ben ik op zich gewent van wanneer ik menstrueer, maar tijdens een zwangerschap van 4.4 weken, kan dit nooit goed zijn denk ik bij mijzelf.

Terwijl ik op t toilet zit komt de oudste erbij, die vol verwondering roept. Mamaah jij hebt bloed. Ja dat klopt, is het enige wat ik erover kan zeggen en op dat moment ben ik onwijs blij dat we de kinderen nog niet hebben gezegd dat er een baby in mijn buik groeit. Nu is voor mij dan ook extra duidelijk, mocht ik nog eens zwanger raken en ook blijven, dat we het ook de jongens pas vertellen na een goede termijn echo.

Het hele weekend heb ik in een soort bubbel geleeft. Niet echt verdriet, zo kan je het niet noemen. Meer het zoeken naar wat er nou met me gebeurt. Ik haat onzekerheid, wil altijd de touwtjes in de handen hebben. Mede ook ivm mijn ziekte is het belangrijk om te weten of dit nou echt afgelopen zaak is of dat BIB toch stiekem is blijven plakken. Ik ben op zoek naar antwoorden. Ik bloed minder dan bij een normale menstruatie. De test die ik zaterdag na constatering van bloed gedaan heb was meer positief dan die van 2 dagen ervoor. Wat betekent dit alles. Niemand die mij daar een antwoord op kan geven. Dr Google zegt dat de kans op beide 50% is :-/

Na dus een weekend in die bubbel eindelijk maandag. Ondertussen verlies ik. S morgens alleen nog een beetje bruin, itt een menstruatie waar ik 5 dagen flink bloed en vervolgens nog 2 dagen wat aanmodder. Maar nu dus na 2 dagen alleen bruin en later weer een klein beetje rood. Weer een test gedaan, het duurde lang voor die kleurde dus dacht dat hij negatiever was, maar nadat ik die naast de test van donderdag en zaterdag heb gelegd bleek dat hij toch donkerder is dan die van donderdag en ongeveer even donker dan die van zaterdag. Dus ook daar ging mijn hoop op duidelijkheid. S middags met de huisarts overlegd en later ook met de verloskundige. Mijn medicatie even laag houden tenzij ik er echt last van hou. Aan de bel trekken bij hevig bloeden en heel veel pijn ivn kans op een buiten baarmoederlijke zwangerschap. En mocht er verder niks vreemds gebeuren volgende week maandag even een test doen en de VK weer bellen. Indien negatief dan verder niks en indien positief zal ik rond de 7 weken een echo krijgen om te kijken of er nog een boontje met hartactie in mijn buik zit.

Ik had na al dit onwijs zin om vanavond even alle frustratie eruit te rennen, maar gezien de kans bestaat dat het er nog zit, maar niet doen.

Verder heb ik dit nog niet durven schrijven, maar in de loop van de dag van zaterdag is mijn gevoel van zwanger zijn veranderd naar niet zwanger zijn. Dus ik denk dat het not to be is. Maar hopelijk zit mijn gevoel gewoon mis dus. Ik had immers bij mijn jongste de hele tijd het gevoel dat hij niet geboren zou worden. En die is ondertussen bijna 2 jaar oud. Bij mijn oudste gelukkig al vanaf de bevruchting het idee zwanger te zijn en daar wist ik ook zeker van dat hij geboren zou worden. Zo gek dat verschil in gevoel. Dat gevoel had ik bij deze spruit ook. Maar nu dus niet meer.

Hoe dan ook, ik begin volgens mij een beetje gek te schrijven. Nog 1-2 weken wachten en dan weten we waar we aan toe zijn. Mocht het toch goed zitten, heeft deze kleine al wel een ongelooflijk verhaal.

Dus we wachten verder af, to be or not to be? That's the question.