Ligt het nou aan mij?

Muisje ik zou als ik jou was een vervroegde echo aanvragen wegens erg veel angst is echt niet gek meid beter gerust gesteld als stress dat is ook niet goed tocg? Succes meis xxx

Dag lieve mensjes, Wat super lieff jullie reacties.. Ik moet nog 11 dagen wachten tot de echo en de nare gedachten zijn opZich minder en ben aardig rustig.. Alleen als ik iets mankeer dan komt de angst weer .. Zoals nu zeurderige pijn in mn rug

Snap hoe jij je voelt. Ikzelf had een mk afgelopen feb. Ben inmiddels 12 wke preg en heb met 9wke een echo gehad, kloppend hart. Zag er goed uit. Toch zit ik in zenuwen en enorme spanning.....wat als??? Ik heb vrijdag weer een echo maar ben zooo bang dat het hartje niet meer klopt. Voel me verder wel gewoon zwanger maar het spookt zo door m'n hoofd. Krijg het er gewoon niet uit :( :(

IK leef helemaal met je mee! en snap en begrijp dat je kan worden overvallen met zulke gevoelens. Heel goed dat je je hart hier even lucht en hopelijk praat je er ook met je partner over. Deze angstgevoelens zijn heel normaal en ook ik zal ze hebben als het nog een keer gaat lukken zwanger te worden. Maar meis, kop op en 4 juli is al bijna, nog even volhouden en de kans dat alles goed zit is harstikke aanwezig! Probeer het van je af te zetten en alles komt goed:) liefs

Ik was ook vreselijk onzeker de eerste weken (nou ja... tot 20 weken aan toe eigenlijk wel) Ik heb gelukkig nooit een miskraam gehad, maar het heeft dikke 2 jaar geduurd voordat ik zwanger raakte... Ik zat mij suf te piekeren... wat als het hartje niet klopt... wat als het kindje iets mankeert... tot overmaat van ramp kreeg ik dus een vroege echo waar alleen maar een leeg vruchtzakje op te zien was... vreselijk! Ik was heel blij toen de 20 weken echo liet zien dat alles goed was... pas toen ben ik gaan genieten. Nu ben ik dikke 33 weken zwanger en heb ik spijt dat ik zo paniekerig en bezorgd ben geweest... ik had veel meer moeten genieten. Je angst is trouwens volkomen logisch hoor... je bent zwanger en t kindje is zoooooo welkom... je wilt het niet verliezen. Toch wil ik je zeggen; probeer het, hoe lastig het ook is, het meer naast je neer te leggen en meer te genieten! Deze tijd krijg je nooit meer terug! X

Ligt absoluut niet aan jouw! Ik heb dat ook. Heb 4 miskramen achter mijn rug. Waarvan 2 missed abortions. En wat kan je dan het gevoel hebben voor de gek gehouden te worden door je lijf. Je bloedt niet, hebt geen krampen, bent misselijk. Je gaat hoopvol naar de echo, en dan blijkt dat het hartje met ca 8,5 gestopt is. Pure pech zegt men eerste keer. Dan gaat het met ca 7 weken mis, voor de eerste keer. Gelukkig maand erop alweer zwanger. Lichaam laat me niet in de steek en we dachten 3x scheepsrecht. En dan toch weer missed abortion. Bij de vierde zwangerschap dacht ik, als het weer misgaat hoeft het van mij niet meer. Liever niet zwanger dan dat het alsmaar misgaat. Het ging goed. In april dit jaar ging het al heel vroeg mis. Aan één kant maar gelukkig dacht ik...en niet na zoveel weken. Maar het verdriet kwam toch wel. En nu....ik voel me erg moe, zere onderrug, maar dat is het verder wel. Ik zou meer bevestiging willen hebben in symptomen als misselijkheid etc. Maar ja, ervaring leert dat dát dus niks zegt. Na mijn curretage was ik nog 1,5 week misselijk. Hcg moet eerst uit je lijf. En zo gaan mijn gedachten dagelijks.....Ik zie uit naar de echo, maar vind het ook spannend. Maar de natuur hebben we niet in de hand en voel me rijk en gezegend met wat we nu hebben. En hopelijk wordt het begin 2017 aangevuld met een broertje of zusje. Muisje ik snap je dus helemaal! Sterkte!!