Ooit in een wachtkamer gezeten waar een kindje zat te krijsen als een sirene? Dan heb je Mirte nog niet meegemaakt! Maar goed, ik snap het wel, ze was een beetje moe, druk en ze kreeg haar zin niet, en dan wordt ze nou eenmaal heel, heel, HEEL erg boos!
Eenmaal bij de Orthoptiste ging het nog enigszins, al is ze heel erg beweeglijk en snel afgeleid. Ze maakt het niemand makkelijk. Toen ze toen óók nog eens oogdruppels kreeg, brak de hel los! Trappen, schreeuwen, tieren... Ik kan het echter heel goed begrijpen omdat ik van mijn vierde tot ca. 14 jaar precies hetzelfde heb meegemaakt, met het verschil dat ze tegenwoordig tóch wat minder "heftig" te werk gaan. Toen we daarna nog even ter controle bij de oogarts kwamen, was ze zó boos dat ze de loep pakte en op de grond smeet! Dat had de dokter nog nooit meegemaakt zei ze!
Het blijkt dus dat ze inderdaad een beetje scheelt, maar beide oogjes zich daarin afwisselen. Ook is de sterkte van haar oogjes nét op het randje tussen bril en geen bril... Goed dat we toch maar naar het ziekenhuis zijn geweest omdat we het niet vertrouwden.
Voorlopig doet de dokter echter niks. Het kan namelijk heel goed zijn dat ze zich vanzelf "herstelt". Het is nog vroeg, en kan nog alle kanten op. Over 4 maanden gaan we weer terug... Hopelijk is ze dat wat rustiger, maar ik vrees van niet...
reacties (0)