Babbelen

Ik ben soms zó onder de indruk van ons meisje, daar heb ik gewoon geen woorden voor. Sinds kort is ze een stuk bewuster van wat er om haar heen gebeurt, en reageert ze ook veel meer op Patrick en mij. Heerlijk is dat!

Vooral na het flesje, als ik haar even rechtop op de bank zet, kan ze zó heerlijk glimlachen, daar smelt ik helemaal bij weg. En sinds kort (sinds haar prikje, zo lijkt het) heeft ze weer iets nieuws: lekker babbelen met mama en/of papa! Ze begint met haar brede smile, echt alsof ze je herkent, om dan allerlei geluidjes eruit te kramen. Héérlijk! Het lijkt een heel gesprekje, vooral omdat Pat en ik er natuurlijk verrukt op reageren, en doen alsof we het ook echt verstaan. Dat maakt haar alleen maar enthousiaster, haar oogjes lichten dan op, en ze straalt helemaal.

Ik ben dan helemaal trots en vol ontzag dat zó'n klein mensje al zóveel kan en doorheeft, en dat dat mensje uit de liefde tussen Patrick en mij is ontstaan...Wow...