Wat te doen, wie als meter?

Hoi hoi,

Lang geleden dat ik zelf nog eens een blog postte.
Bij deze wil ik graag jullie mening even.
Ik ben zwanger van mijn tweede kindje,
bij onze dochter zeiden we toen: we willen bekwame mensen als meter en peter en dus niet zomaar iemand....
We kwamen toen uit bij mijn jongste zus en zijn beste vriend.
Nu wil mijn man zijn broer als peter (die hadden we bij de eerste uitgesloten omwille van nogal onverantwoordelijk gedrag in het verleden).
Maar we hebben nu beide de mening dat hij veranderd is en een deftige relatie en job heeft dus dat we hem wel een kans willen geven deze keer.
Nu dacht ik om als meter eerst mijn beste vriendin te nemen, maar daar twijfel ik dus nu hoe langer hoe harder aan.
Het zit namelijk zo, ze is al een paar jaren depressief opzich vind ik dat geen doorwegende factor om ze niet meer te vragen.
Gezien ikzelf in een soortgelijke situatie heb gezeten.
Enkel zocht ik wel hulp en begon aan therapie waardoor ik het heb overwonnen.
Zij neemt enkel medicatie maar zoekt verder geen hulp en na 4 jaar is ze dus nog steeds echt niet beter.
Plus haar vriend is deels de oorzaak van haar depressie (herhaaldelijk fout gedrag naar andere vrouwen, ook tijdens haar zwangerschappen).
Nu komt eigenlijk de reden waarom ik wil afzien van mijn keuze om haar als meter te benoemen.
Ze heeft een relatie van 5jaar met een man en 2 kinderen maar die man slaagt haar zo nu en dan, scheld dan en noemt haar een slechte moeder en dergelijke waar haar kinderen bijstaan.
Ook begint hij telkens opmerkingen te geven alsin 'je moeder is weer gek aan het doen, ze heeft het weer in haar hoofd'
Ik kan die man niet meer ruiken of zien.
Laatst verjaarde ze en hij plande nadat hij haar had geslagen en ze weer zei dat ze hem eigenlijk wou verlaten, een heel verjaardagsfeestje.
Ik heb hem gezegd dat ik niet kwam nadat hij doodleuk vroeg of we kwamen, alsof ik niets afwist van het geweld dat wééral had plaats gevonden.
Nu merk ik ook dat mijn vriendin niet gaat weggaan bij hem.
Ze noemt hem soms ook terug schatje en doet ondertussen weer alsof alles normaal is.
En zo gaat het nu dus al een paar maand.
Ik heb al eens een vriendin in een gewelddadige relatie meegesteund. En vrat me op. Ik kan niet aanzien hoe ze zich zo laten behandelen ( de vorige meid is getrouwd en heeft een kind met haar geweldpleger ondertussen)
En ik vrees dat bij deze vriendin de toekomst er ook niet anders gaat uitzien.
Ze is al jaren werkloos nu en kan eigenlijk niet weg van die vent zonder hulp.
Maar die zoekt ze al jaren niet voor haar depressie, ik denk dat dit nu niet anders gaat zijn. Op haar familie moet ze ook niet rekenen, ze komt uit een familie tokkies, iets wat ze zelf zegt...
Ik weet ook dat ze als meter zou willen dat mijn zoon ooit komt slapen be haar en haar kinderen en spelen maar dan denk ik, ik wil mijn kind niet achterlaten in dat huis met die vent.
Dus komen we bij de vraag... kies ik een andere meter zoals elke vezel in men lijf roept, maar dan kwets ik haar misschien en ben ik haar misschien zeker kwijt.
Of leg ik me neer bij haar keuze om dit leven te leiden/lijden en schuif ik men gevoel aan de kant...
Help.