Bevallingsverhaal

Bevallingsverhaal van onze zoon Memphis 💙
Lang verhaal..

Het begon op 5 september al 2 dagen overtijd. Dat waren voor mijn gevoel 2 dagen té veel!
Afspraak bij de vk, aangegeven dat ik er zo klaar mee was. Gevraagd of ze me wilde strippen. Normaal doen ze dat niet voor de 41 weken maar ze wilde een poging wagen. Mooi!!
Goede hoop ging ik liggen. Ze gaf geen garanties kon zijn dat het niet lukte maar ik was allang blij dat er ook maar iets gedaan werd😅.
Ze begon en constateerde dat ik al 2 cm ontsluiting had maar ook dat ze me niet heel goed kon strippen. Daarna trok ze een apart gezicht dus mijn vriend en ik kijken haar aan van ennu haha?
Ze vraagt is je vruchtwater gebroken?! Eeeeeh niet dat ik weet... nou ik moet je doorverwijzen na het zkh daar kunnen ze het even bekijken anders word je ongeleid. Jeeetje ... kwam opeens erl heeel dichtbij 😳.
Voor de zekerheid naar huis gereden vluchtkoffer in de auto gezet je weet maar nooit of je moet blijven langs de mac geredrn hahaha en op naar t zkh. Daar werd een monstertje afgenomen en als er kristallen te zien waren dan was t vruchtwater.
Maaar helaaaaas vals alarm. Vk gebeld mocht zaterdag 8 september terugkomen voor een 2e strippoging.

Weekend brak aan op naar de vk praktijk. Ik ging weer liggen en ze begon, inmiddels had ik ruim 3 cm ontsluiting en het strippen lukte niet goed want viel niet veel meer te strippen.
Ze zei nog als je gaat bevallen komt t meer uit je eigen lichaam dan dat mijn strippoging iets uitgehaald heeft. Zoals elke dag om de bevalling proberen op te wekken zijn mn vriend ik een flink stuk wezen waggelen 😁.
Ik had wel last van ‘menstruatiekrampjes’ maar dit had ik elke keer tijdens het wandelen. Eenmaal thuis zwakte het weer af. Savonds nog tijdens pauzes van dance dance dance op en neer gewiebelt helaas haalde dit niks uit.
Met een serieuze dompergevoel ben ik naar bed gegaan..

02:00 snachts ik schiet wakker en voel een stekende pijn onderin. Is dit nu de baby die met zn hoofd op mijn blaas zit te draaien of is dit een wee? Het is mijn eerste kindje dus ik had geen idee.
Ondertussen schiet ook mijn vriend wakker (toeval) hij hoorde een mug zoemen en die moest dood hahaha! Ik zeg wat ik voel en hij is gelijk alert. 5 min later voel ik het weer. Maar nog niet overdreven dat ik helemaal dubbel klap van de pijn (mijn verwachtingen bij weeen)
Ik ga even douchen om te kijken of het wegtrekt en of het voorweeen zijn of het echte werk. In de douche krijg ik er weer 1. Daarna droog ik me rustig af en mijn vriend komt de badkamer oplopen en??? Ik zeg dat het gebleven is.. dat we misschien maar moeten gaan timen.
Terwijl ik dat zeg heb ik het gevoel alsof ik in mn broek sta te plassen. Ik kijk op de badmat. Kleine vlekjes.. bruin... dat is niet goed!!! Ik pak een glas en kuch even zodat er wat vruchtwater in het glaasje valt. Ja hoor toch echt bruin.. bel de vk maar! Volgens mij heeft hij in het vruchtwater gepoept!

Nu bleek dat de vk waar ik de beste klik mee had toevallig dienst had die nacht! Ze kwam er gelijk aan. En zoals we al vermoedde hij had indd in het vruchtwater gepoept. Dit betekende dat ik overgedragen zal worden aan het zkh en zij mijn bevalling niet ging begeleiden. Jammer... ondertussen kreeg ik sneller weeen en steeds heftiger dat ik er van moest overgeven.
Die pizza was toch niet zon goed idee. Bleeegh.. 😂

Op naar het zkh! Mijn vriend bleef in de auto van de zenuwen tegen me praten. Heb maar niet gezegd dat tijdens een wee ik hem totaal niet hoorde haha.
Best lang onderweg geweest, belangrijke brug waar we overheen moesten was vanaf 01;00 snachts afgesloten ivm evenement de volgende dag. En wij reden daar om 3 uur.. tsjongejonge. Omrijden dus.
Door Arnhem centrum heen, weet nog dat ik dacht grappig al die jongeren nu hier op straat met hun broodje doner terug van uitgeweest en wij zijn op weg om ouders te worden!

Enfin.. eenmaal in het zkh verloor ik de rest van het vruchtwater op de grond en spuugde ik nog eens de boel helemaal onder. Men heftig joh weeen... hier kan je je niet op voorbereiden.
Ik mocht gaan liggen en de gyneacoloog ging even kijken hoe het ervoor stond 03:30. Inmiddels had ik 5 cm ontsluiting. Ze hadden in mn bevalplan gelezen dat als ik het niet zou trekken eventueel het pompje als pijnstilling wou.
Nou hier was het volgens hem nog te vroeg voor hij kwam over 2 uur opnieuw kijken. Ik weet nog dat ik dacht nog 2 UUR???! Als ik pijn heb ben ik heel erg in mezelf en had dan ook continue mn ogen dicht en maakte geen geluid. Na 1,5 uur kreeg ik toch wel echt wanhoopsgevoelens en het gevoel alsof mijn buik ging persen.
Toch maar even de verpleegkundige op de hoogte stellen.. die ging gelijk de gyn halen. 05:00 ik had persdrang dat kon hij ging eerst even kijken.. hij was helemaal verbaasd je hebt 9 cm en nog maar een klein vliesje. We kunnen rustig aan gaan mee persen.
Helaas zwakte vanaf dat moment mijn weeen af! Half uurtje rustig aan meegeperst met weeen die kwamen. Ze waren niet blij.. ik zou weeenopwekkers krijgen. Wat ik zelf erg jammer vond (dacht aan alle weeenstorm verhalen) dit viel uiteindelijk mee. Ik moest 4 weeen in de 10 min krijgen. Na 1,5 uur persweeen weg te zitten puffen. (Lukte niet altijd)
Mocht ik dan eindelijk beginnen! Maar eerst nog even wisseling van de wacht. De nachtgyn en verpleegkundige gingen naar huis en ik kreeg een nieuwe verloskundige en vpk erbij. Voor de laatste loodjes. Dit waren 2 hartstikke lieve vrouwen. Super blij mee. Persen ging me goed af. Ik weet nog wat ze zeiden tijdens de presentatie als het begint te branden ben je er bijna..
Dit gevoel begon dan ook langzaam maar gaf mij het extra zetje om door te gaan. Zodra het hoofdje stond BRAND!!! Moest ik wachten op de volgende wee en dus puffen. Maaaaaaaaar die weeee duuurde een eeuwigheid..... na 3 kwartier persen was hij er dan onze kleine Memphis 💙. De placenta volgende 2 min later. En zijn apgarscore 9/10/10. Helemaal trots op mijn kleine aapje 😍.