Wachten, wachten en nog eens wachten.....

Nou,....hier zijn we dan weer....aangekomen in de zogenaamde wachtweken...
En als je, zoals ik, mega geen geduld hebt...is dat zooooo vervelend!
Gelukkig verschaft Fabian me de nodige afleiding, maar ik merk wel dat ik elke minuut die ik vrij heb, toch even ga spieken over de wachtweken.
Heel gek, ik denk wel dat het raak is...maar of dat nou écht een gevoel is, of dat ik dat denk omdat ik én een positieve ovulatietest had, en we dus op het goede moment ook zeker even hebben geoefend.......ik weet het niet. Soms denk ik wel dat het niet anders dan raak kan zijn, gewoon omdat we die positieve test hebben en rondom die test en dus m'n ei, goed bezig zijn geweest....
Heel naief misschien....hoopvol....ik weet het niet. Maar lastig is het wel. Ergens hoop ik het enorm, zeker na de mk van 11 mei, maar aan de andere kant is het ook prima als het nog niet gebeurd. We zijn heel erg happy met Fabian, en mocht daar nog een broertje of zusje bij komen, dan is dat geweldig, maar als ons dat niet gegeven is, is het heel goed zo! We zijn al heel dankbaar dat we de ouders van dit jongetje mogen zijn, en het ouderschap ervaren we beide als geweldig! Dus eigenlijk is het goed als ik zwanger zou zijn, en goed als dat niet zo zou zijn! Prima dus. Maar toch....omdat er een kans is dat het wél kan zijn....is het weer ENORM spannend!!! Nog wachten tot 8 juli.....dat gaan 10 tergend lange dagen worden haha.
Nou ja...moest het even kwijt ;)