Met mn handen in mn haar

Goedemorgen dames,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier geweest ben en er is ook een hele hoop gebeurd!
Zo ben ik niet meer bij de vader van mijn jongens ben ik terug verhuist naar waar ik vandaan kwam en heb ik een super lieve nieuwe vriend waar ik net een jaar gelukkig mee ben.
Alleen nu is mijn leven sinds 18 januari enorm op zn kop gegooid!
Ik heb een ernstig ongeluk gehad, zelf lichamelijk niks maar geestelijk een flinke klap gehad. Loop bij een psycholoog en we starten met emdr therapie.
Het contact met de vader van mijn jongens loopt enorm stroef omdat hij halsoverkop 120 km hier vandaan is gaan wonen bij zijn nieuwe vriendin met haar 2 kindjes.
Hij eist van mij dat ik de jongens kom brengen of halen in zijn omgangs weekend. Dat was voor het ongeluk al een no go en nu na het ongeluk heb ik nog niet weer auto gereden en zie ik dat ook niet zitten.
Maargoed dat word nu via onze advocaten geregeld.
Nu lijkt het alsof mn leven nog niet gecompliceerd genoeg was... nou blijkbaar niet want ik ben er vorige week woensdag achter gekomen dat ik zwanger ben...
mijn eerste dag van mijn laatste menstruatie was 18 december.. na het ongeluk ben in spontaan ongesteld geworden.. terwijl dat eigenlijk een week later pas moest..
En nu weet ik niet zo goed wat ik er mee aan moet... mijn vriend vind het te vroeg en is bang dat als we het samen niet redden ik met 4 kindjes zit van 3 vaders en dat wil hij mij niet aan doen.. hij wil eerst de zekerheid dat we samen blijven maar die garantie heeft niemand toch?
Toen ik er net achter kwam dacht ik ook dat dit gewoon niet kon en daar hebben we het over gehad.. een paar dagen later begon ik te twijfelen en dat heb ik bij hem aangegeven en toen gaf hij ook aan te twijfelen. Waardoor ik nu nog meer twijfel....
Ik hoop dat hij vanavond bij me komt en we er over kunnen praten want voel me zo enorm onzeker nu!

Een fijne dag en thanks dat je mn berichtje gelezen hebt😘