Geen idee wat ik er mee moet!

Oké ven van me afschrijven!

Tijdens Mn kraamweek bij Duke is het contact tussen Mn ouders kapot gelopen!
Er zijn dingen gezegd en verkeerd opgevat misschien maar om eerlijk te zijn is het Mn hele leven al zo!
Ik moet zo Mn best doen om alles goed te doen voor hun! Ik leefde zo om Mn moeder gelukkig te maken dat ik mezelf wegcijferde!
Mn broertje had al een aantal weken geen contact meer met Mn ouders maar ik heb geen contact verbroken met hem omdat ik zoiets had dit is wel weer goed na een aantal weken! Ik denk dat dat ook 1 van de redenen is geweest dat t stuk gelopen is!

Maar goed! We zijn bijna 2 jaar verder en er is veel gebeurd in die afgelopen 2 jaar!
Ik ben verhuist naar een aantal dorpen verderop
Ik heb hulp gezocht met t feit dat ik het er heel moeilijk mee had dat het zo gelopen is
Maar ik heb ook voor mezelf en t welzijn van mijn kinderen besloten dat het goed is zo!
Want wat er ook goed gepraat word er zal altijd wel weer iets gezegd worden of gedaan worden waardoor er weer vrijving komt en t contact weer even verbroken word en dus ook Mn hart! Dus ik wil dat niet meer!
Nu heeft mijn broertje afgelopen weekend contact gezocht met Mn moeder en hij wil praten en het bij leggen!
Heb ik respect voor en ik snap m wel! Maar ik wil dat niet meer! Ik wil niet over een aantal jaar of maanden weer verdrietig zijn omdat ze me weer een steek onder water geven of zeggen dat mn vriend er niet meer welkom is!

Maarja nu komt t! En ik was er al bang voor! Ze sms't me nu net wat of zij fout gedaan hebben waardoor we hun huis voorbij gegaan zijn destijds!
Ik bedoel we zijn 2 jaar verder en dan nu vragen? Ik heb er geen behoefte aan!
Aan een gesprek helemaal niet meer! Maar contact ook niet!

Ze hebben me zo vaak gekwetst en Mn hart gebroken dat wil ik niet meer!
Ik wil niet dat mijn kinderen hetzelfde mee moeten maken wat ik mee gemaakt hebt!
Mensen in hun leven waar ze van gaan houden en om een domme reden laten die mensen ze ineens weer vallen!
Het heeft me zo getekend heb er echt littekens van zeg maar want laat niet meer zomaar iemand toe!
Maar ben ik nu slecht als ik ze gewoon echt niet meer in Mn leven wil!
Ik mis wel ouders absoluut! Maar ik mis hun niet!
En door de jaren heen heb ik geleerd dat het nooit zal veranderen!!

Xx

1414 x gelezen, 1

reacties (0)


  • mama-van-A-M-Z-R

    Als je er nog energie in zou willen steken is het nog een ideetje om voor te stellen samen te praten met een psycholoog erbij. Dat kan soms heel anders verlopen als er een derde partij bij is. En wie weet leert je moeder er wel iets van. Of kunnen jullie een mogelijkheid vinden om contact te houden?

    Ik heb ook moeilijke tijd gehad met mn vader. Die alles persoonlijk opvatte en dan erg boos kon worden. Ik spreek hem nu eens in de zoveel tijd even kort via whatsapp. Gaat prima zo :)

  • Moontjemama

    Dat is het ik heb er geen zin meer in! Ik heb zoveel gesprekken gehad! Maar het sluipt er altijd weer in!

    Contact op afstand is geen optie want op een of andere manier manipuleert mijn moeder zich weer een weg in Mn leven en houd ze mij weer in haar grip!

    Mijn oma heeft mij vaak verteld dat mijn moeder als kind al anders en moeilijk was en dat ze daarin niet veranderd!

    Wel fijn dat het tussen jou vader en jou nu goed gaat!

  • mama-van-A-M-Z-R

    Altijd toch wel heel verdrietig om te horen dat het zo kan lopen tussen ouder en kind. Moet er echt niet aan denken om op een dag van mn kind te horen: nou mam ik heb geen zin meer in je.

    Maar begrijp ook heel goed dat het soms niet haalbaar is.

    Ik zou ook geen onprettige opa/oma bij mn kinderen willen hebben. En zou ik ook kiezen voor mn eigen gezin ipv (schoon)ouders.

    Ik hoop dat je er een weg in kan vinden en je het los kan laten lijkt me een hele nare situatie.

  • Moontjemama

    Ja nou leuk is het ook niet maar het is goed zo!

  • tweede83

    je bent niet slecht als je voor jezelf kiest en voor je gezin. Gezien je verhaal is het duidelijk dat je een beslissing hebt gemaakt. Ook al voelt het niet altijd leuk, deze keuze geeft jou en je gezin rust. Maar als ik de vraag lees van je moeder, dan is het nog onduidelijk voor haar. De boodschap is niet duidelijk voor je ouders. Om dit bij je ouders wel heel erg helder te krijgen zou dit kunnen door middel van een kort gesprek. Je hoeft niet boos te zijn of iets dergelijks. Alleen uitleggen waarom je geen contact meer wil.

    Daarnaast kan het ook zijn dat ze graag haar eigen gezin weet terug wil nu je broer wel contact heeft gezocht. Dat is vanuit je moeder gezien ook wel begrijpelijk, alleen wil jij dit niet meer. Dat zal je moeder moeten accepteren, hoe moeilijk ze dat ook zal vinden. Ik wens je veel sterkte!

  • Moontjemama

    Ja ik ga ook wel antwoorden op de sms van Mn moeder maar dan wel zodra ik de juiste woorden heb! Ik wil niet impulsief reageren maar het netjes en respectvol over laten komen! Ik wil ook geen strijd meer want ze wonen naast Mn opa en oma! Maar ik vind de vraag een beetje dubbel want ze wist gisteren aan Mn broertje heel goed te vertellen waarom ons contact kapot gelopen was!

  • tweede83

    Goed dat je wel probeert een antwoord te hebben voor je moeder. Ik hoop dat je er 1 vind dit die je helpt. Misschien kun je beter nog even een paar dagen wachten. En voor jou is de vraag ook dubbel, omdat je eigenlijk weet dat je broer met je moeder heeft gesproken.. Je hebt meer informatie, dat maakt het nu zo dubbel. Probeer de vraag te lezen zoals je moeder hem heeft gesteld zonder de extra info en maak dan je antwoord.

    Ik kan wel begrijpen dat ze contact heeft gezocht met je. Alles komt nu weer bij je moeder boven nu je ze he broertje heeft gesproken. Ze zal er misschien best verdriet van hebben en misschien mist ze je ook wel. Alleen is het voor jou heel erg anders. Alleen door duidelijk zijn, grenzen aangeven en volhouden hierin kun je je doel bereiken. Er kunnen altijd zich weer situaties voordoen dat je moeder toch weer deze grenzen op gaat zoeken.. bijvoorbeeld sinterklaas of een verjaardag etc.. Er gaat vaak wel een tijd overheen voordat de boodschap van jou duidelijk word. Heel knap dat je dit op een nette en respectvolle manier wilt aanpakken.

  • Moontjemama

    Dat is voor mezelf het beste wat ik doen kan! Ik heb voor mezelf de keuze gemaakt en daar heb ik hard voor geknokt en ik wil geen verdriet of onrust meer in Mn leven! Heb veel fouten gemaakt die samen hangen met het gedrag van Mn moeder en de opvoeding die ik van hun heb mee gekregen en dat wil ik niet meer!

    Dan ze contact zou gaan zoeken had ik ergens wel verwacht maar t kwam wel even binnen! 2 jaar lang word je over de grond in gepraat en ben je een ondankbaar kind en neem je ze hun kleinkinderen af en nu wil ze ineens praten! Ik heb al te vaak met ze gepraat en elke keer begaan ze dezelfde fout!

    Ik wil rust binnen mijn gezin hun zijn mijn familie en ik moet voor hun vechten en de rest is bijzaak!

  • Ize

    Heb je hulp (gehad) bij het verwerken van je jeugd/band met je ouders? Dat kan je niet alleen meer rust geven door het gebeuren een plekje te geven, je kunt ook leren om te gaan met de negatieve gevoelens die je blijkbaar nog steeds ervaart (omdat je je afvraagt of je slecht bent dat je ze niet meer in je leven wilt).

  • Moontjemama

    Hulp gehad omdat ik er erg mee zat hoe het gelopen is! Begon te twijfelen aan Mn eigen etc maar Mn opa en oma willen heel graag dat t goed komt en daarom twijfel ik aan mezelf want wil hun niet teleurstellen maar wil zelf ook niet meer teleurgesteld worden dus hopelijk respecteren ze mijn keuze en veranderd dat niks aan de band met Mn opa en oma

  • Mijnmeisje2016

    Hier ook een soort zelfde verhaal..

    ik heb al 15 jaar geen contact met mijn ouders. Na allemaal narigheid ook nooit behoefte gehad aan contact. Is mis inderdaad ook ouders maar zeker niet mijn ouders.

    In het begin hebben ze vaak contact geprobeerd te zoeken en heb het altijd afgehouden. Was wel emotioneel voor jij omdat je dat toch even terug gaan naar de nare momenten maar nu is het rustig. Zelfs toen ik ging trouwen en ik moeder werd hebben ze niks laten horen.

    Dat vertelde mij genoeg.. het is aan beide kanten afgezakt en heb daardoor ook een beetje rust gekregen. Ik heb ook zoveel verdriet gehad en dat wil ik mijn dochter echt besparen. Soms doethetnog pijn vooral met de feestdagen of verjaardagen de familie momenten zeg maar maar je leert ermee leven.

    Ik was vrij jong toen dit zich afspeelde en heb best een tijdje therapie nodig gehad. Maar geloof me ook deze wond heelt..!!

  • Moontjemama

    Ja Nouja ik heb een heel goede band met Mn opa en oma die wonen bij Mn ouders op t erf maar voel me soms schuldig naar hen want ik weet dag zij het liefste hebben dat t contact weer goed word maar ik kan dat gewoon niet meer! En hopelijk respecteren zij mijn keuze

  • Mijnmeisje2016

    Ik snap je en mijn ouders wilde ook weer contact. Het duurde best lang maar uiteindelijk hebben ze het geaccepteerd maar dat heeft echt wel een paar jaar geduurd...

  • Moontjemama

    Ik ga ze ook wel een antwoord geven maar wil er goed over nadenken en de juiste woorden op papier zodat het duidelijk is en hun het ook kunnen afsluiten!

  • Mijnmeisje2016

    Ik heb eigenlijk nooit echt antwoord kunnen geven. Ik heb het 1 keer geprobeeerd maar kreeg alleen als reactie terug dat alles mijn schuld is en heb het ook niet meer geprobeerd. Elke keer als ze me opzochten om het contact te herstellen kwam de zin " dit is je kans om het goed te maken " ik heb het voor mezelf afgesloten met zo af en toe moeilijke momenten... maar heb voor een leven gekozen zonder pijn en verdriet!!!